Çün Dogup Tuttu Cihan Yüzünü Hüsnün Günesi

Çün doğup tuttu cihan yüzünü hüsnün güneşi
Kim ola sevmiye bu vech ile sen mâh-veşi
Türk ü Kürd ü Acem ü Hind bilir bunu ki sen
Hâşimîsin Arabîsin Medenîsin Kureşî
Sen emîre kul olan her ne kadar müdbir ola
Bende-i mukbil olur misl-i Bilâl-i Habeşî
Dîk-i hikmette pişirdi çü senin sevgini Hak
Cebraîl olsa nola matbahınm heyme-keşi
Yerdeki da’veti fevt ola gidem deyu göğe
Bağladın beline ey nûr-i bilâ-sâye taşı
Sensin ey püşt ü penâh-ı melek ü ins ü perî
Enbiyânın güzeli sevgilisi hûbu hoşu
Üzülüp ırkı Ebû-Cehl gibi ebter olur
Sen Ebülkaasım ile her ki tutarsa güreşi
Lâle benzer ki'gül-i rûyuna indirmedi baş
Muğ-i Hindû gibi yandı kararıp içi dışı
Kesilip başın ayakta göriser her ki senin
Yüzün izine sürüp koymaz ayağına başı
Parmağından akıtıp âb-ı revan-bahşı revan
Nice yüz bin kişiden def’ edipsin ateşi
Vedduhâ verdine Velleyl okurum sünbülüne
Rûşenî virdi budur: «Külli gadâtm ve aşiy»

Rûşenî