Gelmeden Evvel

“Köprülü zade Fuad’a”
 
Kalbim
Benim bir ormandı,
İsimsiz, âsûde,
Bir büyük orman;
Ve gölgelerinde revân
Olan hafî suların aks-i şevk-i müttarîdi
Dağıtırken sükûtu bîhûde,
Düşünürdüm ki, hangi gün, ne zamân,
Ne zamân
Girecektin o kalb-i mes’ûde?
 
Etmeden zehr-bâd-ı fasl-ı elem
Reng-i eşcâr ü âbı fersûde,
Dolacak mıydı seslerin, bilmem
O tehî sâyezâr-ı mesdûde?
 
Sanki hicrâna bir tesellîydi
Şeceristân-ı kalb içinde revân
Olan hafî suların musikî-i nevmîdi.
 
(Göl Saatleri, 1921)