NAAT-I NEBÎ

Sâkî kaçan gurâbesini mey-nisâr eder
Bezm-i akûs-i neş’esi nakş-i nigâr eder
Ol meclis içre mihr kadeh der beğal gezer
Zühre nevâ-yı çengini âhenge âr eder
Bir câm esiridir gönül ol bezmde fakat
Aşkın havâdisi bana arz-ı humâr eder
Dil bir siyeh gulamı olup pîr-i bâdenin
Her şeb emelle encüm-i hasret şümâr eder
Deşt-i talebde Kâ’be-i maksûddur deyu
Rûyun tehîce garka-i gird-i gubâr eder
Gördüm bu hâlini dil-i şeydâ-yı pür gamın
Sordum bu nâtüvân niçin âh ü zâr eder
Feryâd edip dedi ki muhabbet esiriyim
Gittikçe cevr-i yâr beni nâlekâr eder
Bilmem meâl-i aşk nedir liyk neyleyim
Bir ıztırâbı var beni ol bîkarar eder
Oldum hevâ-yı zülf ile sergeşte serseri
Âhir beni bu tûl-i emel şermsâr eder
Ey dil bırak telâşı rızâ-dâde ol heman
Neylerse âşıka yine âlemde yâr eder
Var âsitâne-i şeh-i Levlâke acz ile
Çok nâmuradı lûtfu anm kâmkâr eder
Bîçâre perver oldu cenâb-ı inâyeti
Nâçâr ü nâtüvânlara i’tibâr eder
Hükm-i celâl-i hâsı şu denlû ki hâk ile
İdbâr pişkânı bütün hâkisâr eder
Lâkin cemâl-i âmeye şöyle şümûlü var
Dehre şefâat etse bütün iktidâr eder
Merdûd-i semt-i rahmet iken dîv-i güm-rehi
Hâlâ şefâati yine ümmîdvâr eder
Ol Hazret-i Celîl ki kahr-i celâl ile
Husrev dedikleri seke dünyâyı târ eder
Ol âyet-i cemîl ki nûr-i cemâl ile
Küfrü nigâh-ı rahmet-i îmân var eder
Fehm eyledikçe menzele-i mazhariyyetin
Mûsâ gulâmı olmasını ihtiyâr eder
Ol sırr-ı men reânı ile cilveger iken
îsâ ubûdetiyle ana iftikar eder
Beyn-er-rüsül Cenâb-ı Hudâ ism-i pâkini
Yâd etse kendi nâmı ile hem-karâr eder
Harf-i leb-i meâline mahv olsa bir gönül
Ser-çeşme-i hayâtı mahall-i karâr eder
Subh-i bahar-ı bahtı gülistân-ı handedir
Her kim ki derd-i aşkı ile âh ü zâr eder
Bir kîmyâ-nazardır o hurşîd-i feyz kim
Hâke nigâh eder zer-i kâmil ayâr eder
Ey dâveri-i mülk-i arefnâke müstakil
Hâmem eğerçi gevher-i na’tin nisâr eder
Lâkin kemâl-i vasfına aczi bedîd olup
Biçâregi de kendi gibi eşkbâr eder
Ey mazhar-ı tahiyyet-i gil vey Hudâpesend
Vasfında herkes acz-i ile i’tizâr eder
Müjde hezâr âleme fahrm aceb midir
Evvel seninle Hazret-i Hak iftihâr eder
Pek tîrelendi kaalıb ü kalb-i elemzede
Hicrân ü gam ikisini de dâğıdâr eder
Sad el’aman zâtına düştü kerem bu gün
Ancak dil-i füsürdeye lütfün medâr eder
Eyle nazar ki bir nigeh etsen eğer dile
Cem’iyyet-i sivâ o taraftan firâr eder
Esrâr-ı Mevlevî-i perişân-ı zâre bak
Gelmiş kapında lûtf ü kerem hastekâr eder
Ey kaalıb-ı harâb ü eyâ kalb-i hâkisâr
Elbet sizi de lûtfu anm bahtiyâr eder

Esrar Dede