Mehmed Ali Nazîmâ ;

Eğitimci ve yazardır.
İlköğrenimini Üsküdar'daki Doğancılar İbtidâî mektebinde aldı.
Buradan 'Mahrec-i Aklâm'a girerek ortaöğrenimini tamamladı.
1882'de Galatasaray Sultanîsini (lise) bitirdi.
Mekteb-i Mülkiye-i Şahanenin (Siyasal Bilgiler Okulu) yüksek kısmında ikinci sınıfa kadar okudu.
1882'de Galatasaray Sultanîsine Türkçe ve Arapça öğretmeni olarak atandı.
Elli iki yıl aralıksız bu meslekte çalıştı.
1885'te Mekteb-i Mülkiyenin Fransızca öğretmenliğine, 1894'te ise müdür yardımcılığına atandı.
1895'te ek görev olarak Darülfünun (üniversite) müdür yardımcılığını da üstlendi.
1919'da Maarif Nezareti (Eğitim Bakanlığı) Telif ve Tercüme Heyeti üyeliğine getirildi.
Aynı yıl Mercan Sultanîsi Müdürü oldu.
1925'ten emekli oluncaya kadar değişik okullarında Fransızca ve Türkçe öğretmenliği yaptı.
Maarif Vekâleti tarafından kendisine 1925'te "Fazilet Mükâfat Madalyası" verildi.
Eserlerinin çoğu ders kitabı olarak okutuldu.

Eserleri :

•Zemahşerî( 1887),
•Çocuklar Bahçesi (1890),
•Çocuklara Malûmât-ı Evveliye (1890),
•İman(1891),
•Akâid-i İslamiyye yani İlmihâl (1891),
•Mebde-i Kıraat (1891),
•Muhtıra-i Belagat (1892),
•Resimli Muhtasar Sarf-ı Osmânî (1893),
•Akâid-i îslâmiyeden İlmihâl-i Kebîr (1893),
•Çay (1893),
•Çukulata (1893),
•Elifba (1893),
•Tertib-i Cedîd İlaveli Risâle-i Ahlâk (1894, 1900),
•Yeni Hesâb (1894),
•Tarîh-i Taberî'den Hikâyât-ı Müntehabe (1895),
•Talîm-i Fârisî (1896),
•Oku! (1901),
•Mükemmel Türkçe Lügat (Reşad ile, 1902),
•Rehber-i İmlâ Yahut Esmâ-i Türkiye (1902),
•Mükemmel Osmanlı Lügatı (Reşad ile, 1903),
•Târîh-i Nazîmâ'dan Küçük Târîh-i Osmânî (1903),
•Sual ve Cevablı Tertib-i Cedîd Ahlâk Risalesi (1907),
•Dürüs-ı Ahlâkiye (1907),
•Zübde-i Usûl-i Franseviyye (1908),
•Yeni Müntehabât-ı Gülistan (1910),
•Lûgat-ı Tefeyyüz / Fransızca-Osmanlıca (1911),
•Bak ve öğren - 50 Şekil ile Malümât-ı Fenniye ve Durüs-ı Eşya (1912),
•Hazîne-i Kıraat yahut Çocuklara İki Yüz Hikâye (1912),
•İnci Kitab (1912),
•Lisân-ı Osmânî(1912),
•Mebde-i Tahsil-i Fârisî (1912),
•Mini Mini Lügat / Osmanlıca-Fransızca (1912).