Molla Fenârî (ö. 834/1431)
Mehmed Hamza b. Mehmed b. Şemsuddin el-Fenârî el-Hanefî.

751/1350 yılının Safer ayında İnegöl yakınlarındaki Fenâr köyünde doğmuştur.
İlk eğitimini babasından alan Molla Fenârî, devrinin ileri gelen âlimleri Kara Hoca denilen Alâuddin el-Esved (ö. 800/1397), Cemâluddin Muhammed el-Aksarâyî (ö. 791/1388) gibi hocalardan ilim tahsil etmiştir.
Molla Fenârî ilme çok düşkün bir zat olduğundan, memleket ulemasından başka âlimlerden de istifade etmek istiyordu. Bu yüzden hacca giderken Kahire’ye uğramış, Mısır sultanı Müeyyed’in iltifatına mazhar olmuş, Mısır âlimlerinden istifade etmiştir. Burada Seyyyid Şerif el-Cürcânî ile birlikte, aslen Bayburtlu olan Ekmelüddin el-Bâbertî (ö. 768/1384)’den icazet alarak yurda dönmüştür. Yurda dönüşünde Bursa kadılığına ve Manastır Medresesi müderrisliğine tayin edilmiştir. (828/1425).

Molla Fenârî, tasavvufu Hâmiduddin el-Kayserî (ö. 815/1412)’den öğrenmiştir.
Sultan II. Murad Han’ın teveccühünü kazanmış olan Molla Fenârî, zamanının padişahlarına danışmanlık yapmıştır.
Kendisi halk tarafından da sevilen bir kişiliğe sahipti. Hayatının son zamanlarında gözleri kör olmuştur.
834/1431 yılında vefat etmiş, Bursa’ya defnedilmiştir.

Eserleri:
İlk Osmanlı şeyhülislâmı olan Molla Fenârî, daha çok tefsir, fıkıh, usûl, tasavvuf, mantık, nahiv, belâgat ve kıraat ilimlerinde temayüz etmiş bir âlimdir. Bu alanlarda yüzün üstünde eser yazdığı söylenmektedir. Ancak onun kelâm ilmiyle de iştigal ettiğini görüyoruz. Kelâm ile ilgili eserleri şunlardır:
•Ta’likât alâ Şerhi’l-Mevâkıf
•Şerhu’l-Mevâkıf
Molla Fenârî, mantıkta Îsâgûcî’yi şerhetmiş, bu şerh Osmanlı medreselerinde ders kitabı olarak okutulmuştur.