Ali b. Müşeymeş

Beylikler döneminde Anadolu'da eser veren bir mimar.

XIV. yüzyılın ikinci yarısında yaşamış­tır.

Doğum ve ölüm tarihleri bilinme­mektedir.

Adına, Selçuk'taki Aydınoğulları dönemine ait îsâ Bey Camii'nin 777 (1375) tarihli kitabesinde rastlanmak­tadır.

Bu kitabede geçen Dımaşkî nisbesinden Şamlı olduğu anlaşılan Ali b. Müşeymeş, ilk olarak Şam Emeviyye Camii'nde ortaya çıkan ve daha sonra Diyarbakır Ulucamii ile Güneydoğu Ana­dolu'daki bazı Artuklu camilerinde de­vam eden plan şemasını, XIV. yüzyılın sonlarına doğru Batı Anadolu'da yeni­den uygulama alanına çıkarmıştır.

Bu çalışmasında, ayrıntılara girildiğinde da­ha da iyi görülebilen, çeşitli tesirlere ge­tirdiği ustaca yorumuyla orijinal bir eser ortaya koymuştur.

Bu durum onun, Türk ve İslâm mimarilerini iyi incelemesin­den gelen köklü bir mimarlık kültürüne sahip olduğunu göstermektedir.

Kitabe tarihi 820 (1417) olan Merzi­fon'daki Çelebi Mehmed Medresesi ile Amasya'daki Bayezid Paşa Camii'ni (822/ 1419) yapan mimar Ebû Bekir b. Muhammed b. Hamza el-Müşeymeş ve Ankara'daki Karacabey Külliyesi'ni (848/1444) yapan Sinâneddin Ahmed b. Ebû Bekir el-Müşeymeş de aynı mimar ailesinden gelmektedirler.

Ayrıca îsâ Bey Camii'nde Ali b. Müşeymeş ile beraber çalışan ve onunla aynı nisbeyi taşıyan, mihrapta ismi kayıtlı Ali b. Dâvûd ed-Dımaşkinin de Ali b. Müşeymeş'in akrabası olması kuvvetle muhtemeldir.

Usta-çırak düze­niyle kendi içinde mimar yetiştiren bu aileden, yapı kitabelerinde adlarına rast­lanmayan başka sanatkârların da çıkmış olması mümkündür.