Taib Osmanzade
Asıl adı Ahmed'dir. Medrese öğrenimi görerek yetişti.
Müderrisliklerde, Halep (1718) ve Mısır (1723) mollalıklarında bulundu. II. Ahmet'in şehzadelerinin sünnet düğünü için yazdığı tarih ve kasidelerin çok beğenilmesi üzerine bir fermanla Melikü'ş-Şuârâ ilan edildi.
Şiirlerini Hamdi mahlasıyla yazdı, hicivleri yüzünden başı dertten kurtulmadı. Mısır Valisi ile ilgili bir nüktesi nedeniyle zehirlettilerek öldürüldüğü de rivayet edilir.
Şiir dışında tarih, hadis, ahlâk ve biyografi alanlarında eserler vermişti.
"Taib'in şiirleri içinde pahalılık gibi, yangın gibi devrinin toplumsal olaylarına değinen, halk hayatını yansıtan nükteli kasideleri, günlük konular üzerine padişah veya sadrazama sunduğu manzum mektupları dikkate değer." (Behçet Necatigil)

ESERLERİ:

• Simarul-Esmâr (1835),
• Kitabu'l-Âhlaku'l-Ahmedî (Kâşifi'nin Ahlâk-ı Muhsini eserinden çeviri yoluyla der­leme, 1840),
• Hadikatü'l-Vüzerâ (Rami Mehmed Paşaya kadar 108 Sadraza­mın biyografisi, ilk dört zeyli ile birlik­te 1854),
• Sıhhat Abad (kırk hadis şer­hi),
• Hülasatül-Ahlâk (Kınalızade'nin Ahlak-ı Alâi adlı eserinin özeti),
• Mün­şeat (50 kadar mektubu),
• Telhisu'l-Nesayih (1866),
• Hadikatül-Mülûk (III. Mustafa'ya kadar 22 Osmanlı Padişahının biyografisi, 1882),
• Telhis (Mehasinül-Edeb),
• Divan (bulunma­dı). Şiir ve hicivleri mecmualardadır.