Michele Amari

İtalyan siyaset adamı ve şarkiyatçı (Oryantalist, müsteşrik, doğubilimci)

Genç yaşta siyasete atıldı ve doğdu­ğu yer olan Sicilya adasının bağımsız olarak İtalya'dan ayrı kalmasına çalıştı; ancak girişiminde başarı elde edemedi ve 1849'da Paris'e sürgüne gönderildi.

Burada bulunduğu sıralarda fikir ve ça­lışmaları yeni bir istikamet kazandı.

Si­cilya'nın tarihte bakımsız, geri kalmış, ihmale uğramış küçük bir ada olmadığı­nı, aksine büyük medeniyetlere kaynak teşkil etmiş önemli bir yer olduğunu öğ­renip çalışmalarını bu yöne kaydırdı ve Antikçağ'dan çok İslâm hâkimiyeti döne­mini incelemek gerektiğine inandı.

Sür­gün yılları onun için çok faydalı oldu, zira çevresinde geniş bir ilim muhiti buldu; tanınmış şarkiyatçılardan Reinaud'nun ekolünü tanıdı, ayrıca Quatremere ve De Slane ile olan dostluklarını ilerletti.

Arap­ça öğrenerek ana kaynaklar üzerinde çalışmaya başladı ve ilk eserlerini bu yıl­larda kaleme aldı.

Amari sürgün yıllarında, İtalya'nın ba­ğımsız küçük devletler halinde kalma­yıp bir tek yönetim altında birleşmesi­nin daha faydalı olacağı kanaatine var­dığı için 1859'da vatanına dönerek bu alanda çalışmalara başladı ve başarıların­dan dolayı 1861'de ilk kurulan senatoya üye seçildi.

1862-1864 yılları arasında da eğitim bakanı olarak ülke çapında ilk eğitim-öğretim reformlarının gerçekleş­tirilmesini sağladı.

Aynı tarihlerde ilmî çalışmalarını da hızlandırdı.

Arap-İslâm kaynaklarına eğilerek bu eserlerin Sicil­ya ve İtalya hakkında verdikleri bilgileri toplayıp doğduğu yerle ilgili büyük bir eser yazdı; çok önemli kayıt ve kaynak­ların da tahlilî yayımlarını gerçekleştir­di.

Ayrıca İtalyan arşivlerine inerek bu­ralarda bulunan Arap ülkelerinden gel­me vesikaları inceleyip yayımlamış ve bu alanda öncü sayılmıştır.