DER NA’T-İ RESÛL-t EKREM SALLÂLLAHÜ TAÂLA ALEYH-İ VE SELLEM

Mihr ü meh kim devr ederler âlemi her rûz ü şeb
Devr-i nâhemvâr-ı eflâke gülerler rûz ü şeb
Mihr ü mehle bu peleng-i hû sipihr-i kine cû
Bir gazanferdir gıdâ eyler iki ser rûz ü şeb
Mihre düşmandır meğer meh kim hilâl ü bedrden
Gâh gürz eyler havâle gâh hançer rûz ü şeb
Mihr ü meh sanma felek bîm-i hadeng-i âhdan
Eksik etmez kellesinden iki miğfer rûz ü şeb
Cism-i mihr ü meh değil çerh üzre bir âyîneden
Arz ederler dehre hüsnün iki dilber rûz ü şeb
Mihr ü meh mi şû’le-i dûd-i dil-i âşık mıdır
Ney ki bu mahzûr olan cism-i münevver rûz ü şeb
Mihr ü meh sanma şirâr-ı dûd-i âh-ı âşıkan
Dâğıdar etmektedir eflâki yer yer rûz ü şeb
Mihr ü mâh-ı nev gibi zerd ü nizâr-ı aşk olan
Çerhi îsâ-veş eder bâlîn ü bister rûz ü şeb
Mihr ü meh sanma şikâr için bu vahşetgâhda
Pîşezârm devreder iki gazanfer rûz ü şeb
Mihr şâh-ı rûşenâdır mâh serdâr-ı nücûm
Hayl-i ahterden ederler cem’-i leşker rûz ü şeb
Başını kes mihr ü mâhm Ziilfikar-ı âh ile
Saf şikâf-ı düşmen ol mânend-i Hayder rûz ü şeb
Mihrine aldanma çerhin bakma şekl-i mâhına
Perde-i çeşminde de olsa musavver rûz ü şeb
Mihr ü mehden eyleyip peymâne rûşen meşrebân
Rağmma eflâkin eyler nûş-i sâgar rûz ü şeb
Mihr ü meh kim iki güldür zînet-i destâr-ı çerh
Çok şeh-i devrâna oldu zîb-i efser rûz ü şeb
Mihr ü mehle çerh-i mînâ-fâm bir bahr oldu kim
İki niylüfer verir ol bahr-i ahder rûz ü şeb
Rûşen olsa mihr ü mehden de nola ol sine kim
Cilvegâh ede anı dîn-i peyember rûz ü şeb
Mihr-i eflâk-i nübüvvet mâh-ı evc-i ıstıfâ
Ahmed-i mürsel ki âlem na’tm eyler rûz ü şeb
Mihr ü mehden sanma feyz-i hâk-i pâyidir anın
Kim olur pîr-i sipihrin ceybi pür-zer rûz ü şeb
Mihre ta’n etse meh-i rûyi aceb mi tâ ebed
Etti tenhâ âlemi pür nûr yekser rûz ü şeb
Mihr ü mâh-ı adli olsa pertev-endâz-ı cihân
Tâ sabâh-ı mahşer olurdu berâber rûz ü şeb
Dedim eflâka nedir bu mihr ü meh nâm iki gül
Bûy-i feyzi etmede dehri muattar rûz ü şeb
Dedi mihr ü meh değildir ravzasmda ol şehin
Kudsiyan gerdân ederler iki micmer rûz ü şeb
Mihr ü meh râyâ Hudâvendâ Şefîalmüznibâ
Ey ki kalbindir cemâl-i Hakka mazhar rûz ü şeb
Dehri nûrun aksi etti feyziyâb-ı mihr ü meh
Pâyine etse nola iysâr-ı gevher rûz ü şeb
Gölgeni Hak nûr-i mihr ü mehde kıldı ta’biye
Olmasa gölgen nola ey rûh peyker rûz ü şeb
Mihri döndürdün yolundan mâhı kıldın sîne-çâk
Mu’cizâtın söylenir kişver be kişver rûz ü şeb
Mihr ü mâh olsaydı ebr-i kahrına mazhar eğer
Dehre göstermezdi yüz tâ subh-i mahşer rûz ü şeb
Hutbene müştâk mihr ü meh değil tenhâ hemân
Teşnedir pâbûşuna bu heft minber rûz ü şeb
Çehresâ-yi hâk-i dergâhın olaldan mihr ü mâh
Her biri feyziyle eyler hâki gevher rûz ü şeb
Nûr-i mihr ü meh gibi kim zilli eyler münhezim
Askerin küffâra olmakta muzaffer rûz ü şeb
Mihr ü mâha düşman olmağla ne var baykuş gibi
Olsa bir köpek ne gam Bû Cehl-i kâfer rûz ü şeb
Levha-i zerkâra mihr ü mâh-ı feyz-âsârdan
Âyet-i na’tin Fehîm etmekte ezber rûz ü şeb
Şâir-i rûşen-hayâlim mihr-tâb u meh-zamîr
Çark-ı nûr olmaz mı ol kim medhin eyler rûz ü şeb
Eylemem te’sîr-i mihr ü mâhdan şekvâ fakir
Gam yemem geçmektedir ger hayr ü ger şer rûz ü şeb
Bu kasidem çerh-i ma’nâ nâmdır pür mihr ü meh
Âlemi devretmede bî çerh ü mihver rûz ü şeb
Muhtasar eyle sözün ey dil çok olmaz mihr ü meh
Fâriğ ol tahsîl-i hâsıldır mükerrer rûz ü şeb
Mihr ü meh devr eyledikçe âlemi her subh ü şâm
Bin selâm olsun revân-ı pâkine her rûz ü şeb

Fehîm