Men Ente (Sen Kimsin)

Rabbimi gördüm kalp gözümle,
Dedim ki; men ente?
Ben senim dedi
Kale ente (ben; ente)
Dedim ki; Neresi sorusunun
Senle alakası olmaz
Çünkü konu sen olunca;
neresi diye bir soru sorulmaz
Sen ki her nere ve neresi varsa
Hepsini;
''La eyn'deki var'', sıfatınla kuşatmışsın.[1]
Peki , Yer yoksa; ''la eyn'deysen;
Sen neredesin? dedim;
- Ya ente
Varlığımda; varlığım yok, [2]
Bunu anladım
İsmimden ve cismimden geçtigimde
Vucidte ente . [3]
(Tek sen varsın - ente)
Sen hayatımsın,
ve kalbimin sırrısın
Ben neredeysem Sen de oradasın; ente
Ey Allahım
Sözlerimden dolayı beni mazur gör
Bana affını lutfet
Senden
Yalnızca senden
Aff dilerim ben,
İllake ente

Hallacı Mansur
 

[1] ''La Eyn'deki var''; Allah zaman ve mekandan münezzeh oldugundan bir yerde olmakla vasfolunmayandır. La eyn sıfatının manası budur.
[2] Varlığımda; varlığım yok; kendi varlığımı farkettiğim müddetçe var olarak kendim ve benliğim durduğu müddetçe Allah'a ulaşamayacağımı anladım.
[3] Vucidte ente; sen o zaman gorulur oluyorsun. Aradaki perde benlikten kurtulunca kalkıyor.