NAAT DER ŞÂN-I RESÛL-İ KİBRİYÂ

Yâ Resûlallah ne yüzden intisâb etsek sana
Bir belâkeş cânımız var ol dahi olsun fedâ
El-hased ol kimsenin ahvâline dünyâda ki
Hâk-i pâk-i ravzana yüz sürmede subh ü mesâ
El-meded ey destigîr-i âcizân-ı rûz-i haşr
El-aman ey dâfi’-i şûr ü haşer rûz-i cezâ
Nefs derler bir zulûmun destine oldum esir
Kim bana sû’ ile emr eyler o bed-hû dâimâ
El-aman ey kıble-i hâcât-i ümmet el aman
Eyleyeceksen şefâat bir cevâb eyle bana
Hâtırım zîrâ mükedder geldi havf-i âhiret
Tâ ki bu müjdeyle bâri eyleyim kesb-i safâ
Yâ Resûlallah sen ol şâhinşeh-i âlempenâh
Kim senin dergâhına şahan ederler ilticâ
Yâ Resûlallah ezelden âşık-ı dîdârınım
Lûtf edip rü’yâda bir şeb arz-ı dîdâr et bana
Senden eşfe’ Hak’dan erhem olmadıktan sonra hiç
Ümmetin biçâreler dûzeh-karâr olsun mu ya
Hasretinden bu cihanda gayri oldum pek uzak
Korkarım mahşerde de ben olurum senden cüdâ
Yâ Resûlallah şefâat eyle Allah aşkına
Böyle zâr eyler demâdem Hilmi-i kemter gedâ

Hilmi [Elmastraş zâde]