Seyyid Nesib Efendi

Şeyh Mehmet Said Efendi’nin oğludur. 1289/1873 yılında Humus’ta doğmuştur.
İlk tahsilini memleketinde yaptıktan sonra İstanbul’a gelmiş ve özel hocalardan Arapça, Mantık, Fıkıh, Hadis dersleri almıştır.
Hukuk-ı Şâhâne mektebinden mezun olmuştur.

1891 yılında, Dersaadet Bidayet Mahkemesi’nin kaleminde göreve başlamıştır.
1895’te bu mahkemenin ikinci dairesinde Zabıt Kâtipliği’ne atanmıştır.
1900 yılında Çanakkale Bidayet Mahkemesi’ne tayin olmuş ve 1903’te Çatalca Bidayet Mahkemesine ceza reisi olarak atanmıştır.
1909 yılında Bayezid Dersiamlığına tayin olmuştur.
1910’da İstinaf Mahkemesi aza mülazımlığına, 1911’de Ticaret Mahkemesi azalığına ve 1914’te ise Bidayet Mahkemesi azalığına tayin olmuştur.
1915’te Dârülfünûn Hukuk Medresesi Medeni Hukuk Müderrisliği’ne getirilmiştir.

1918 yılında ise Dârülfünûn Fıkıh Usulü Müderrisliği’ne tayin olmuştur.

1914 yılında, Medâris-i Âliyye Arap Edebiyatı ve Fıkıh Usulü Müderrisliği’ne getirilmiştir. 1917 yılında, Medrese-i Süleymaniye Fıkıh Usulü Müderrisliği’ne atanmıştır.
3 Kânûn-ı Evvel 1335/1919 tarihinde Medrese-i Süleymaniye müderrisi iken, Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye üyeliğine atanmıştır.

Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye’nin kapanmasına kadar bu kurumda görev yapmış olan Seyyid Nesib Efendi, medreselerin kapanmasından sonra açıkta kalmış ve 4 Mart 1930 tarihinde, vefat etmiştir.

Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye üyesi iken “Fıkh-ı Hanefî’nin Esâsâtı, Kıyas ve Dine Müteallik Mesâil adında bir eser yazmıştır.

Dâru’l-Hikmeti’l-İslâmiye neşriyâtı içerisinde
“Siyam ve Şehr-i Ramazan”,
“Keşful Hicâb”,
“Meâlî-i İslâmiyeden bir Nümûne ve Skolâstiğin Mahiyeti”,
“Dindar ile Dinsizin Cemiyet-i Beşeriyedeki Mevkileri”,
“Din-i İslâm’da Milâd-ı İsâ Meselesi” adlarıyla beş makalesi yayınlanmıştır.