Vehbi Seyyid
(D. ?, İstanbul - Ö. 1736).
Medresede öğrenim gördü ve döneminin ileri gelen hocalarından ders aldı.
1711 yılında öğrenimini tamamlayıp müderrislik yapmaya başladı.
Padişah III. Ahmet ve Sadrazam Damat İbrahim Paşa'dan himaye gördü. Kayseri, Manisa ve Halep'te kadılık yaptı.
Halep kadısıyken Hicaz dönüşü hastalandığı İstanbul'da öldü.
Cerrahpaşa'daki Cambaziye Mescidine gömülüdür.
Önceleri Nâbî ve Nefî, sonraları Nedim tarzında yazdığı şiirleriyle döneminin ustaları arasında sayıldı.
En ünlü şiiri Ayasofya meydanındaki III. Ahmet Çeşmesi için yazdığı Musammat kasidesidir.
Asıl ününü kazandıran mensur eseri Sûrnamesi'nde III. Ahmet'in dört oğlu ve beş bin yoksul çocuğun sünnet düğünü şenliklerini anlatır.
Bu eseri, döneminin İstanbul şehir hayatı hakkında verdiği bilgiler bakımından da önemlidir.
"Dilde bir sadelik göstermiş olmakla beraber duyuş ve düşünüşte hiçbir orijinalite gösteremedi.
İlham kaynağı divanlar oldu, yeniliği mazmunculuğa münhasır kaldı." (Hasibe Mazıoğlu)

ESERLERİ:

• Divan (basılmadı),
• Hadis-i Erbain Tercümesi (Kırk Hadis çevirisi),
• Sulhiyye (Pasarofça Antlaşması hakkında),
• Sürname (Reşad Ekrem Koçu tarafından bastırıldı, 1939).