| Künyesi : Ebu Said | Lakabı : |
| Tabakası : | E-Posta : |
| D.Yeri : Dımaşk | D.Tarihi : 1295 m |
| Ö.Yeri : Kudüs | Ö.Tarihi : 27Kasım1359 |
| Görevi : | Uzm.Alanı : Hadis |
| Görev Aldığı Kurumlar : | Mezuniyet : |
| Bildiği Diller : | Mezhebi : İtikad : , Amel : , Ahlak : |
| Ekleyen : Fıkıh Dersleri/2008-07-11 | Güncelleyen : /0000-00-00 |
Alai Ebu Said Salâhuddin Halil b. Keykeldi
Şamlı muhaddis ve fakih.
Türk asıllı bir asker çocuğu olarak Dımaşk'ta doğdu (694/1295) ve orada büyüdü.
On yaşında iken hadis dinlemeye başladı.
Tahsil için Kudüs, Mekke, Mısır gibi ilim merkezlerine birçok seyahatler yaptı.
Aralarında Ahmed b. İbrahim el-Fezârî, Kemâleddin b. Zemlekânî, İbn Teymiyye, Cemâleddin el-Mizzi ve Zehebî gibi bilginlerin de bulunduğu 700'den fazla âlimden feyiz aldı.
Sened, metin, rical ve ilel gibi hadisin çeşitli branşlarında uzmanlaştı.
Hac maksadıyla defalarca Hicaz'a gitti ve orada mücavir olarak uzun süre kaldı.
Şam'daki Nâsıriyye (1318) ve Esediyye (1323) medreselerinde, ayrıca Kudüs'teki Salâhiyye (1331) ve daha sonra Tenkîziyye medreselerinde hadis dersleri verdi.
Bu arada müfessir İbn Kesîr ve kendinden sonra Salâhiyye Medresesinde hocalık yapan damadı İsmail b. Ali el-Kalkaşendî, kızı Esma bint Halîl gibi birçok âlim yetiştirdi.
Bu sırada Hanbelîler'le arasında ilmî konularda anlaşmazlıklar oldu.
Sağlam bir zihin yapısına, ince bir anlayışa, dinî, ilmî ve ahlâkî meziyetlere sahipti.
Güzel şiirleri edebî zevkinin delili sayılır.
"Zamanının hafızı, fıkıh, usul ve benzeri ilimlerde imam, zeki, araştırıcı, cömert ve belagat sahibi bir âlim" diye anılan Alâi yi Sübkî, kendisinden sonra yerini doldurabilecek kişi olarak göstermiş, Irâkî de onu "Doğu'nun ve Batı'nın hafızı" diye nitelendirmiştir.
Kitaplarını Şam'daki Samsatiyye Hankahı'na vakfeden Alâî,
5 Muharrem yerde (27 Kasım 1359) Kudüs'te vefat etti.
Eserleri:
Elliye varan eserlerinin (bk. Brockelmann, GAL, II, 76-77; Suppi, 11, 68) belli başlıları şunlardır:
