AHMED el-MENÎNİ Ebü'n-Necâh Şihâbüddîn Ahmed b. Ali Ömer el-Menînî el-Osmânî

Osmanlı âlimi, tarihçi, edip ve muhaddis.

6 Mart 1678'de Şam köylerinden Menîn'de doğdu.

Şam bölgesinin tanınmış bir ulemâ ailesine mensuptur.

Trablusşam'ın Birkail köyünden olan babası, önce Şam'da Sâlihiyye'ye, daha sonra 1636'da Menîn köyüne yerleşmiş âlim bir kimse idi.

İlk tahsilini bu köyde ya­pan Menînî, on üç yaşlarında Şam'da bulunan kardeşinin yanına gitti ve ora­da tahsiline devam etti.

Aralarında Ebü'l-Mevâhib el-Hanbelî ve Abdülganî en-Nablusî gibi tanınmış âlimlerin de bulun­duğu birçok hocadan ders aldı.

Şam'ın önde gelen mutasavvıfları vasıtasıyla Nakşibendî, Kadiri ve Halveti tarikatla­rına intisap etti.

Başta Emevî Camii ol­mak üzere birçok medresede müder­rislik yaptı, edebiyat ve şiirle de meşgul oldu.

Emevî Camii'nde Beyzâvi" Tefsiri ve Şahîh-î Buhârî'nin yanı sıra çeşit­li dersler okuttu.

Aralarında Silkü'd-dürer müellifi Murâdinin babası Ali b. Muhammed el-Murâdinin de bulundu­ğu birçok talebe yetiştirdi.

İki defa İs­tanbul'a giden Menînî, Târîh-i Utbî' adıyla bilinen Sîretü'l-Yemini'ye yazdığı şerh dolayısıyla İstanbul'da büyük ilgi gördü ve kendisine Süleymaniye mü­derrisliği payesi verildi.

Ayrıca Şam Sümeysâtiyye ve Umeriyye medreseleri mütevelliliği ile Emevî Camii hatipliği­ni de yapan Menînî, 17 Şubat 1759'da Şam'da öldü.

Eserleri:

• Sîretü'l-Ye­mini
• el-İ'lâm bi-fezâili'ş-Şâm
• el-Kavlü's-sedîd fî muttasıli'l-esânîd (hocalarının isnadlarını verdiği eseri);
• Şerhu'ş-sadr bi-şerhi urcûzeti istinzâli'n-nasr bi't-tevessül li-ehli Bedr (Kahire 1281);
• Şerhu Câhiliyyeti'l-kader bi-esmâ'i ashâbi seyyidi'l-melâ'iketi ve'l-beşer;
• Mevâhibü'l-mücîb fî hasa'isi'l-habîb ve bunun şerhi Fethu'l-karîb,
• Dî­vân
• İdâ' etü'd-derârî fî Şerhi Şahîhi'l-Buhâri