Abdullah Sarı
Celvetî ve Melâmî-Üveysî şeyhlerindendir.
Tasavvufi eğitimini zahiren Aziz Mahmud Hüdâyî'den,
Üveysî olarak da İdris-i Muhtefî'den aldı.
Şiirlerinde Abdi mahlasını kullandı.
En çok, yazdığı Mesnevi şerhi ile ünlüdür.
Kâtip olarak Anadolu'nun birçok yöresinde çalıştı.
Celvetilik, Bayramîlik ve Melâmîlik onun aracılığıyla geniş alanlarda teşkilâtlanma imkânı buldu.
Bu tarikatlere uygulanan siyasî baskıları önleyebilecek bir çevreye sahip oldu. Ömrünün sonlarında Koca Mustafa Paşa Dergâhı yakınlarındaki evinde ibadet ve eser yazmakla meşgul oldu.
Yetiştirdiği bir Rûmî lâle türüyle Türk çiçekçilik tarihinde önemli bir kişidir.
Bu sebeple Sultan ibrahim tarafından "Serşükûfeci" (Çiçekçibaşı) olarak tayin edildi.

ESERLERİ;

• Şerh-i Mesnevi/Cevâhir-i Bevâhir-i Mesnevi (5 cilt),
• Semerâtü'l-Fuâd fi'l-Mebdei ve'1-Meâd,
• Nasîhatü'1-Mülûk Terğiben li Hüsni's-Sülûk,
• Mir'âtü'l-Esfiyâ fi Sıfâti Melamiyyeti'l-Ahfiyâ,
• Ricalü'l-Gayb,
• Tevkiat-ı Selatin-i Osmaniye/Düstûru'1-İnşâ,
• Meslek-i Uşşak (Haz. Talip Hafizoğlu, 1999),
• Cevherü'l-Bidâye ve Dürretü'n-Nihâ-ye,
• Terceme-i Mekâsıdi'l-Ayniyye,
• Tedbîrü'n-Neş'eteyn ve Islâhu'n-Nüshateyn.