Giryani Süleyman
Bazı şiirlerinde Sırri, Süleyman, Giryani mahlasım kullandı.
Küçük yaşta babasını kaybetti. Bir süre mahalle mektebinde okuduktan sonra müderris ve vaiz Hasan Efendi'den Arapça ve Farsça dersleri aldı.
Kangal ve Divriği'nin köylerinde özel öğretmenlik yaptı.
Abdülhamit döneminde nahiye (belde) merkezlerinde açılan okullara öğretmen olarak tayin edildi.
Vazıldan, Sincan, Sevir ve Tuğut köylerinde görev yaptıktan sonra emekliye ayrıldı. Emekli olduktan sonra da özel olarak öğretmenlik yapmaya devam etti.
Hem divan hem de halk edebiyatı tarzında şiirler yazdı.
Aruzu aksak olmakla birlikte genellikle güçlü bulundu.
Hece ile yazdığı şiirleri sade ve açık, aruzla yazdıkları ise ağdalıdır.
Bazı şiirleri de İbrahim Aslanoğlu tarafından hazırlanan Divriği Şairleri adlı antolojide yer aldı.
Tarikat düşüncelerinde, "Ali Allah'tır" görüşüne vardıracak ölçüde aşırıya kaçmıştır.

ESERLERİ:

• Ravzatü'l-Ahbar (1902),
• Şevâhid-i Nebeviye (1902),
• Necmül-Kulub Yahut Gönüller Yıldızı (öğrencisi Hasan Fehmi Kusuri tarafından, Fezâil-i Şia" isimli eserden yararlanarak, 1949).