Sehi Beğ
Divan kâtipliğini yaptığı Şehzade Mahmut, Manisa valiliğine atanınca (1504) onunla beraber gitti.
Onun ölümü üzerine şehzadenin nişancılığını (tuğra çeken görevli) yapan şair Necati ile İstanbul'a dönerek Divan-ı Hümayun kâtipliği ve değişik görevlerde bulundu.
Son olarak atandığı Edirne Dar’ül-Hadis (hadis yurdu) mütevelliliği görevinde iken öldü.
Döneminin divan şairleri arasında bulunan Edirneli Sehî Bey, 1538 yılında Edirne'de yazmaya başladığı
Heşt Behişt (Sekiz Cennet) adlı şairler tezkiresiyle tanındı.
XIV. yüzyıldan itibaren iki yüzden fazla şair hakkında bilgi verilen bu tezkirenin önemi, Anadolu'da yazılan ilk tezkire olması, yazılış düzeni ve titizliğinden ileri gelir. Sehî Bey, alfabetik sıraya göre değil, şairlerin meslek ve görevlerine göre sınıflandırdığı ve oldukça sade bir dille yazdığı tezkiresine seçkin şairleri aldı. Ali Şir Nevai'nin tertip tarzım esas almıştı.
Tezkiresinde şiiri "ilham" sözcüğüyle tanımlar.
Şiirin vahiyden farkına dikkat çeker. Sözü Tanrı vergisi bir nimet olarak değerlendirir. Eserini hazırlarken Herat tezkirelerinden Cami, Ali Şir Nevai ve Emir Devletşah tezkirelerinden büyük ölçüde etkilendi.