Sultan II. Bayezid
Adlî mahlasını kullandı. 1481'de Fatih'in ölümü üzerine Osmanlı tahtına on üçüncü padişah olarak geçti.
Rakibi olan Şehzade Cem'in saltanat arzusuna, yeniçerilerin kendisine taraftar olmaları ve vali bulunduğu
Amasya'dan merkeze Cem'den önce varışı ile engelledi.
Bu rekabet, bilinen gelişmelerle 1495'e kadar devam etti.
II. Bayezid kendi devrini âlimler, şairler devri haline getirerek Künhü'l-Ahbar'da kayıtlı olan yüzlerce yetenekli kişiyi şöhret haline getirdi.
"II. Bayezid şiirlerinde mütevekkil ve şükredicidir
Bazen de bir hak ve adalet arayıcısıdır Döneminin bütün şairleri şarabın renginden şiirlerine renk verirken O, şerbeti şaraba tercih etmiştir.
Kendisinin yalnız Allah'ı sevmeyi bilen iyimser (sofi) değil, aynı zamanda korkan (sofu) olduğunu bildirmiştir .
Adli'nin hemen hemen her mısraı gün görmüş bir insanın öğütlerini taşır
Ahmed Paşayı üstat tanıyarak gazel söylemiş, Necati'den aldığı ilham ve feyzi de ilk tesirle birleştirerek devrinde vasat kudret ve kabiliyette bir şair olmuştur." (Coşkun Ak)

SULTAN II. BAYEZİD
MÜNACAAT
Hudayâ, Hudalık sana yaraşur
Nitekim gedâlık bana yaraşur.
Çü sensin penanı cihan halkınun
Kamudan sana iltica yaraşur.
Şeh oldur ki, kullığun itdi senün
Kulun olmayan şalı, gedâ yaraşur
Sen eyle, anı ki sana yaraşur
Ben ittim, onu ki bana yaraşur.
Şu günde ki bir çâresi kalmaya
Ana çâre-res Mustafâ yaraşur.