Abdülaziz Şenol
Asıl adı Abdülaziz Sami'dir. Babası Kamil Efendi Tarsus’ta tanınmış bir hekimdi. Henüz sekiz yaşlarında iken babası öldükten sonra, kardeşleriyle birlikte anneannesi Zehra Hanım'ın terbiyesi altında büyüdü. Çocukluğu dinî, ahlâkî, görenek ve geleneklere bağlı eski terbiyenin kuralları içinde geçti. Çocukluğun bütün safiyeti ile sürdürdüğü ibadetler, öğrendiği dinî kıssa ve menkıbeler, gençliğinde de manevi duygularının gelişmesinde etkili oldu.
Tarsus'ta devam ettiği iptidai (ilkokul) ve rüştiyeyi (ortaokul) bitirince, baba mesleğini seçmeyi arzulayarak İstanbul’da Mekteb-i Tıbbiyeye (Tıp Fakültesi) gönderilmesi kararlaştırıldı. Ancak, o yıllarda padişaha karşı yürütülen siyasî hareketlerin merkezi durumunda olan bu okulun öğrenimi için doğurabileceği sakıncalar dikkate alınınca bu karardan vazgeçildi. Bu nedenle de yükseköğrenim yapamadı. Daha sonra memuriyete geçen Abdülaziz Şenol, Mersin Adliyesinde zabıt kâtipliğine tayin edilmesi nedeniyle ailesiyle Mersin'e göç etti. Bir süre sonra Birinci Dünya Savaşının çıkması üzerine askere alındı, Kafkas ve Sina cephelerinde bulundu. Gösterdiği yararlılıklar nedeniyle madalya ile ödüllendirildi.
Askerlikten sonra Mersin'e dönerek memurluk hayatına devam etti.
Altı yıl kadar, önce Mersin postanesinde, sonra Mersin Gümrük Rüsumat Başmüdürlüğünde çalıştıktan sonra istifa ederek memurluktan ayrıldı. Evlendiği Girit göçmeni Saadet Hanım'dan dört çocuğu dünyaya geldi. 1926 yılında Adana'ya taşınarak serbest ticaret hayatına başladı, yaşamım ithalatçılık ve mümessillik yaparak sürdürdü. Sonraki yıllarda ikinci kez evlenerek Trabzon'a, oradan da İzmir'e yerleşerek ömrünün sonuna kadar İzmir'de yaşadı.

ESERLERİ:

• Kenti Divanı (2002)
• Noktanın Sonsuzluğu (şiir, yay. haz.: Saim Öztan, Seyhun Besin, Aziz Şenol Filiz ve İsmail Güleç; 2002).