Ayşe Sevim
Asıl adı Ayşe Günay'dır.
İzmit Kazım Karabekir İlkokulunu bitirdi (1989).
Orta ve lise öğrenimini izmit İmam Hatip okulunda tamamladı (1995).
İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümünden (2001) mezunu. 2001-02 yılları arasında gazetecilik yaptı.
Daha sonra çeşitli yayın organlarında editör olarak çalıştı.
Tarih ve edebiyat konularında dersler ile İSMEKte yazı dersleri verdi.
Kitap-haber (2005) dergisinin editörlüğünü üstlendi.
Çalışmalarını ve yaşamını istanbul'da sürdürdü.
İlk şiiri, 1997 yılında Merdiven Sanat dergisinde çıkmıştı.
Şiirleri daha sonra Merdiven Sanat, Kitap Haber, Dergâh, Hece, Merdiven Şiir dergilerinde yayımlandı.
2004 yılında çıkan ilk kitabı Güneşe Yolculuk, Türkiye Yazarlar Birliğince Yılın Çocuk Kitabı seçildi.
"Güneşe Yolculuk, A. Saint Exupery'nin Küçük Prens'inde kaldığım ve üstüne gül koklamadığım masal okuma zevkimi yeniden canlandırdı.
Yazan Ayşe Sevim henüz 25 yaşında; ama aklıyla gönlünün birbirinden hoşnut kaldığını apaçık gösteren olgun bir üslubu var.
Ben tesadüfen onun bir şair, bir senarist, bir tarihçi, bir hikayeci olduğunu biliyorum. Eminim ki, onun dergilerde pek çok örneğini sergilediği yaratıcılığının örneklerine rastlamayanlar bile, bunları hissedecek ve Güneşe Yolculuk'u okuduktan sonra diğer eserlerine de ulaşmaya çalışacak. (...)
"Güneşe Yolculuk'a dönersek, olayları canlı-cansız her şeyin tanıklığında anlatan bir üslup.
Ayşe, masal kahramanı Zehra'ya, zaman tünelinde bir yolculuk yaptırıyor ve Hz. Muhammed'in yaşamına ayna, ağaç, tesbih tanesi, ok ve yay, gölge, ekmek, masal kahramanı Mersina, toz zerreciği, karınca, rüzgar ve harita gibi nesnelerin yardımıyla sızıyor." (Nuriye Akman)

ESERLERİ:

ÇOCUK KİTABİ:

• Güneşe Yolculuk (roman, 2004),
• Türk Destanları Serisi (dokuz destan).
  

ARAŞTIRMA:

• Feminizm (2005).
  

AYŞE SEVİM
BAŞI DÖNEN GÜL
Ben zırhı delik ordularla Parolalarla yürürüm kendime Nehrin üstüne muşamba Örterim Günahın uzun saçlarında Ruhum kamaşır Kanımda cırcır böceği gezdiririm
Sen bir gülü ısıran kelimelerle Dolanırsın hayatta Korkuyu hayaletlerin elinden
Toplamazsın Tırnakların hayaletlerin sesine Gül tohumu eker
Sen dumanların
Kalbini
Çürük dişlerle ısırmasını bilmezsin
Gül yaprağı akıtır damarın
Ellerin düşünülünce
Güllerin karnı doyar
Ellerin düşünülünce
Örümcek ağızlı bir rüya
Gül kokar
Eskiler söyler
Üzerlerinde bitlerini ve
Yorgunluklarını kırarlarken
Akşamları
Konuşurlar
Bir gülün başı dönerse
Tüm yıldızlar toprağa düşebilir
Diye Bu yüzden Tüm yıldızları ağzımda taşırım ben
Eskiler söyler
Üzerlerinde tarla kuşlarını, ağıl
Kokusunu
Çıkartırlarken akşamlan
Konuşurlar
Bir gülün başı dönerse
Tüm yüzler buluta değebilir diye
Bu yüzden
Tüm bulutlar benim yüzümde
Yıkanır
Ve kadınlar ve erkekler bilir Senin bir güle dönüştüğünü Benim kirpiklerimin toprağa
Soyunduğunu
Daha neler neler geçer
Dudaklarından
Dudaklarını kelimelerle acıtırlar Bir gülün sana dönüştüğünü Bahçıvanların
Tespihlerine seni taktıklarım
Bilmezden gelip