KIT’A DER NAT-I ŞERÎF

Ey mâni-i hestî ki senin halka vücûdun
Sermâye-i îcâddır ihsân-ı Hudâdan
Maksûd senin şânmı âfâka beyandır
Ârâyiş-i tertîb-i nizâm-ı dü serâdan
Evsâfına sarf etmek için olmasa elfâz
Mahrûm kalırdı şuarâ hüsn-i edâdan
Nâbî kulunun anladığı ey şeh-i kevneyn
Bu nüktedir iycâd vücûd-i üdebâdan
Kim vermez idi kimseye Hak hüsn-i tabiat
Halk etmez idi kimseyi kısm-ı bülegâdan
Gûş etmek eğer olmasa maksûd İlâhî
Evsâf-ı dilâranı zebân-ı şuarâdan

Nâbî