KASİDE DER NA’T-İ HAZRET-İ NEBEVİ
(SU KASİDESİ)

Saçma ey göz eşkten gönlümdeki odlâre su
Kim bu denlu tutuşan odlâre kılmaz çâre su
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Ya müfrit olmuş gözümden günbed-i devvâre su
Zevk-i tîginden acep yok olsa gönlüm çâk çâk
Kim mürûr ile bırakır rahneler dîvâre su
Vehm ilen söyler dil-i mecrûh peykânm sözün
Ihtiyât ile içer her kimde olsa yâre su
Suya versin bâğıban gülzârı, zahmet çekmesin
Bir gül açılmaz yüzün-tek verse bin gülzâre su
Okşatabilmez gubarını muharrir hattına
Hâme-tek bakmaktan inse gözlerine kaare su
Ârızm yâdiyle nemnâk olsa müjgânm nola
Zâyi olmaz gül temennasıyla vermek hâre su
Gam günü etme dil-i bînârdan tîğin diriğ
Hayırdır vermek karanlık gecede bîmâre su
İşte peykânm gönül hicrinde şevkim sâkin et
Susuzum bir kez bu sahrâda benimçin âre su
Ben lebin müştâkıyım zühhâd kevser tâlibi
Nitekim meste mey içmek hoş gelir hüşyâre su
Ravza-i Kûyuna her dem durmayıp eyler güzâr
Âşık olmuş galibâ ol serv-i hoş reftâre su
Su yolun ol kûydan toprak olup tutsam gerek
Çün rakîbimdir dahi ol kûya koymam vâre su
Dest-bûs-i ârzûsiyle ölürsem dostlar
Desti eylen toprağım sunun onunla yâre su
Serv serkeşlik kılır kumri niyâzmdan meğer
Dâmenin tuta ayağına düşe yalvâre su
İçmek ister bülbülün kanın meğer bir reng ile
Gül budağının mizâcma gire kurtâre su
Tıynet-i pâkini rûşen kılmış ehl-i âleme
İktidâ kılmış tarîk-i Ahmed-i Muhtâre su
Seyyid-i nev’-i beşer deryâ-yı dürr-i ıstıfâ
Kim sepiptir mûcizâtı âteş-i eşrâre su
Kılmağ için tâze gülzâr-ı nübüvvet revnakın
Mûcizinden eylemiş izhâr seng-i hâre su
Mucizi bir bahr-i bîpâyan imiş âlemde kim
Yetmiş ondan bin bin âteş-hâne-i küffâre su
Hayret ilen parmağın dişler kim etse istimâ’
Parmağından verdiği şiddet günü Ensâre su
Dostu ger zehr-i mâr içse olur âb-ı hayât
Hasmı su içse döner elbette zehr-i mâre su
Eylemiş her katreden bin bahr-i rahmet mevchîz
El sunup ur geç vüzû’ için gül-i ruhsâre su
Hâk-i pâyine yetem der ömrlerdir muttasıl
Başını taştan taşa urup gezer âvâre su
Zerre zerre hâk-i dergâhına ister salmur
Dönmez ol dergâhtan ger olsa pâre pâre su
Zikr-i na’tm virdini derman bilir ehl-i hatâ
Öyle kim def’-i humâr için içer meyhâre su
Yâ Habîbullah yâ Hayrelbeşer müştâkmım
Öyle kim lebteşneler yanıp diler hemvâre su
Sensin ol bahr-i kerâmet kim şeb-i Mi’râçda
Şebnem-i feyzin yetirmiş sâbit ü seyyâre su
Çeşme-i hurşîdden her dem zülâl-i feyz iner
Hâcet olsa merkadin tecdid için mi’mâre su
Bîm-i dûzah nâr-ı gam salmış dil-i sûzânıma
Var ümidim ebr-i ihsânm sepe ol nâre su
Yümn i na’tinden güher olmuş Fuzûlî sözleri
Ebr-i nisandan dönen tek lü’lü-i şehvâre su
Umduğum oldur ki rûz-i haşr mahrûm olmayan
Çeşme-i vasim vere ben teşne-i dîdâre su

Fuzuli