HUZÛR-İ RİSÂLETMEÂBDA

Bu hengâme-i zamân bana giran gelince
Seyâhat hurcumu toparlayıp bağladım ve
Bu cihandan revân oldum.

Şâm u seherle kayıtlanmış olarak
Yaşadım, lâkin bu âlemin
Köhne nizâmına âşinâ olamadım.

Melekler beni alıp risâlet bezmine
Ulaştırdılar ve âyet-i rahmetin
Huzuruna getirdiler.

Efendimiz buyurdular: «Ey Hicaz bahçesinin bülbülü,
Her gonca senin sesinin ateşinden erir.

Senin kalbin dâimâ aşk kâsesinden sarhoştur,
Senin bu sarhoşluktan yığılıp kalışına
Niyâz secdeleri bile gıpta eder.

Sen dünyânın aşağılıklarından
Eflâke uçtun. Çünkü melekler
Sana uçmanın yüksekliğini öğrettiler.

«Sen cihan bahçesinden
Hoş bir râyiha şeklinde çıktın,
Bize ne hediye getirdin?»

«Efendimiz, dünyâda huzur ve sükûn
Bulunmaz; insanın telâşla arzuladığı
Hayat bulunmaz.»

Varlık bahçelerinde binlerce gül
Ve lâle yetişmiş. Lâkin
Kokusundan vefâ bulunan bir gonca yok.

Buna rağmen ben nezr için
Bir kâse sunuyorum. Bu kâsenin
İçindeki şey cennette bile bulunmaz.

Bunun içinde ümmetinin nâmûsu
Parlıyor. «Trablus şehitlerinin
Kanları onun içindedir».

Muhammed İkbâl Lâhorî (1873 — 1938)