NAAT-I ŞERİF

Ey dil hevâya verme yeter nakd-i rağbeti
Eyle hırîd kâle-i zîbâ-yı himmeti
Ey çeşm-i cân ü dil yetişir bahl ü incimâd
Seyl eyle cûş-i cûy-i sirişk-i nedâmeti
Zîb-âver et yeter yeter ey cân-ı bînevâ
Gûş-i derûna halka-i mengûş-i tâati
Bâd-ı nesîm-i âh-ı dili ettirip vezân
Mevc-âver eyle cûşiş-i deryâ-yı fikreti
Ey dil biraz da ser be kemîn-i tefekkür ol
Pûşîde eyle cismine delg-i melâmeti
Terk eyle kıyl ü kaali fenâdan emin olup
Âmîzişî-i kâr-ı hevâ vü hatîati
Kârın cihanda cümle hatâ oldu âh ki
Yok ettiğin günâhların hadd ü gaayeti
Pîş-i Cenâb-ı Hakka ne yüzle revân olup
Ümmîd edersin olmağa şâyân-ı rahmeti
Hâlin harâb ey dil-i şeydâ sana meğer
Ol Şâh-ı Enbiyânın ola lûtf u şefkati
Ya’nî Habîb-i Muhterem-i Hazret-i
Hudâ Kim Zât-ı pâki âlemin ayn-i inâyeti
Dürr-i girânmâye-i deryâ-yı ıstıfâ
Verd-i nihâl-i nûr-i Hudâ Zât-ı izzeti
Oldur o hayr-ı hâdi-i şehrâh-ı ihtidâ
Kim cümle halk o yolda bulurlar selâmeti
Ey Pâdişâh-ı kişver-i Levlâk âlemin
Zât-ı şerifin oldu çü bâdî-i hilkati
Sensin o muktedâ-yı gürûh-i rüsül ki
Hak Kılmış vücûd-i pâkini pür-nûr-i rahmeti
Tab’-ı sühan-şinâs-ı reh-i na’t-i pâkine
Sarf eyler iken ez dil ü can nakd-i tâati
Nâlişger oldur gülşen-i medhinde bir seher
Kilk-i hezâr bu gazel-i pür belâgati
Zülf-i abîr tıynetinin şemm-i nükheti
Verdi meşâm-ı âleme tıyb ü tarâveti
Şâm-ı siyâh-tâb-ı hatm kıldı muhtefî
Her târ-ı mûda nîce sabâh-ı kıyâmeti
Ayn-i hayat-ı la’l-i leb-i rûh-bahşının
Hızr ü Mesih teşne-i nev-şâb-ı vuslatı
Ey gevher-i yegâne-i gencîne-i Hudâ
Vey şû’le-senc-i âlem olan mihr-i re’fetî
Dergâh-ı izzetindir eyâ nûr-i girdigâr
Kâr-âverân-ı ma’siyetin câ’y-i şefkati
Her birisi girâni-i bâr-ı günâhdan
Rîzân ede o dem arak-ı şerm-i hacleti
Ümmetlerinden Es’ad cürm-iştigaaldir
Kim leşker-i günâhı pür eyler kıyâmeti
Dergâh-ı izz ü şefkatine yüz sürüp eder
Ol demde Hazretinden ümîd-i şefâati
Ey dil sana o mah-ı sipihr-i nübüvvetin
Besdir olursa zerre-i mihr-i inâyeti
Oldur o nâzenîn-i cenâb-ı İlâh kim
Makbûl-i izzet oldu onun nutk u himmeti
Eyle nisâr ravza-i pür nûr-i Hazrete
Dürr-i girân-kadr-i salât ü Tahiyyeti

Şeyhülislâm Es’ad Efendi
(1684 — 1753)