Kadının Fercinin İç Yüzeyindeki Islaklığın (Necis Olup Olmaması Açısından) Hükmü:

Rahim Rutubeti: Rahim Islaklığı
a- Tanımı:
Kuruluğun zıddına rutubet, ıslaklık denilir. Beyaz renkli olup bazen mezy bazen ter kıvamlarında gelen bir sıvıdır.

b- Islaklığın Oluştuğu Yerler:
İki yerde olur. 
Birinci yer; kadının oturduğunda zemine tekabül eden bölgede dış yüzeyde oluşur ve belirir. 
İkinci yer; rahim içidir. Rahmin başlangıcından itibaren belirli bir alanda 8-12 cm kadar görülür ve oluşur.
Tıbbi açıdan da rahim ıslaklığı cinsel uyarılma anında, yumurtlama döneminde hamilelik döneminde oluşur. Kabızlık durumunda salgının fazlalaştığı gözlemlenir. Hareketsizlik dönemlerinde, uzun müddetli hareketsizlik ve oturma durumlarında da salgının fazlalaştığı gözlemlenmiştir. 
Bu salgıların oluşma yerleri: Rahmin iç kısımları ve dış kısımlarıdır.

c-Hükmü:
C/1- Kadının Fercinin Dış Yüzeyindeki Akıntının (Necis Olup Olmaması Açısından) Hükmü:
Fukaha dış yüzeydeki ıslaklığın temiz olduğunda ittifak etmişlerdir. Bu ıslaklığın ortaya çıkmasının abdesti bozmayacağı da ittifak edilen bir diğer konudur.

C/2- Kadının Fercinin İç Yüzeyindeki Islaklığın (Necis Olup Olmaması Açısından) Hükmü:
Rahim içindeki ıslaklığın hükmü hakkında ihtilaf vardır.
1. Mezhep: (Ebu Hanife, Hanbeliler, Nevevi) rahim ıslaklığı sıvısı temizdir.
Kan, İrin, meziy, meniy gibi bir şeyle karışmamış saf rahim ıslaklığı sıvısı temizdir. 
İmam Ebu Hanife bu görüştedir. Hanbelilerin mezhebi de böyledir. İmam en Nevevi’de bunu tercih etmiştir.
Deliller:
1- Aişe hadisi: 
Aişe(ra) kendisinin efendimizin elbisesinden meniy’i ufalayarak temizlediğini söylemiştir’’[1]

- حديث عائشة – رضي االله عنها – أنها كانت تفرك المنيمن ثوب الرسول صلىاالله عليه وسلم.

Hadisin Delil Olma Açısı:
Aişe(ra) efendimizin elbisesinden kurumuş meniyi ovalayarak izale ettiğini söylemektedir. Cinsel ilişki sonrası erkeklik organına rahim içi sıvısının temas etmiş olması kaçınılmazdır. Buna göre bu rahim ıslaklığı sıvısıyla karışmış meni’dir. Bu ıslaklık sıvısı elbette meniyle karışmış olmalıdır. Necis olsaydı kurumuş olan bu karışımı yıkaması gerekirdi. Sadece ovaladığına göre bu sıvınecis değildir.
Cinsel ilişkiden sonra gelen rahim ıslaklığı mezy içerecektir. (Kadından ya da erkekten ya da her ikisinden) boşalma içeren ilişkiden sonraki ise meniy içerme durumundadır. Buna göre necisle karışacağından bu durumlarda bu sıvı necistir.
Allah hayız halinde ilişkiyi hayız kanı necis olduğundan yasaklamıştır. Rahim rutubeti necis olsaydı o akıntının varlığı sırasında da bu ilişki yasaklanırdı o halde bu sıvı esasında necis olmamalıdır. 
Yine bu akıntı necis olsaydı Allah Teâla hayız bitiminde bu sıvının var olduğu rahmi temiz ve cinsel ilişki için uygun olarak nitelemezdi. Hayız sonrası bu sıvıya rağmen rahim ve cinsel ilişki temiz ve caiz olarak vasfedildiğine göre bu sıvı temiz olmalıdır.

والذي يترجح عندي بعد عرض مذاهب الفقهاء وأدلتهم، أن الرطوبة التي تكون مع الجماع نجسة لأنها مذي جاء النص على نجاسته، كما مضى من حديث عثمان وأبي بن كعب رضي الله عنهما، أما ما لا يكون بشهوة فهو طاهر لما ذكر؛ ولأن الله تعالى سمى الحيض أذى وحرم إتيان الحائض لما يلازمها من الأذى وهو الدم النجس، فلو كانت الرطوبة نجسة أيضًا لما زال عنها الأذى ولما سميت طاهرة، والله تعالى سماها طاهرة، حيث قال: وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ [البقرة: 222].

Mülahaza Edilmesi Gereken Bir Detay:
Bu delil Ebu Hanife dışındaki fakihlerin kullandıkları delildir. 
Ebu Hanife rahim ıslaklığı sıvısına temiz derken böyle bir rivayete dayanmış olamaz. Zira Hanefi mezhebindeki meniy ve meziyle alakalı hüküm bunların necis olmasıdır. 
İbn Abidin, Ebu Hanife ve Hanefilere göre ise meziyle ya da meniyle karışık olan sıvının hükmünün necis olduğunu ifade etmiştir. Onun temiz dediği rahim sıvısı sadece saf kokusuz beyazımsı renkli kendisine başka bir rahim salgısının karışmadığı rahim ıslaklığıdır. Rahim sıvısıdır.
Bu tespite göre Necaset karışan rahim sıvısının çıkışı bütün Hanefi fukahasına göre necis olduğundan bulaştığı elbisenin yıkanması gerekecek ve abdestin de yenilenmesi gereği bu çerçevede ittifakla verilen bir hüküm olacaktır.

2- Mezhep: (Ebu Yusuf, İmam Muhammed, Malikiler, İmam Şafii (Bir Rivayete Göre) Rahim İçi Islaklığı (Sıvısı) Necistir.
İmam Ebu Yusuf, İmam Muhammed, Malikiler (meşhur olan görüş) ve bir nakle göre İmam Şafii ve Hanbelilerden bazıları bu fetvayı vermişlerdir.
Deliller: 
-Hadis 1:  Ebu Eyyüb (ra) dan: 
Ka’b bana efendimize, bir erkek eşiyle cinsel ilişkiye girdiğinde meni boşalması olmadığı durumda ne yapar diye sorduğunu, efendimizin de;‘’uzvundan kadına değen(giren) yerleri yıkar, sonrasında da abdest alıp namazını kılar’’ cevabını verdiğini söyledi.

عن أبي أيوب قال: أخبرني كعب أنه قال: يا رسول الله إذا جامع الرجل المرأة فلم ينزِل؟ قال: "يغسل ما مسَّ المرأة منه ثم يتوضأ ويصلي

-Hadis 2: 
Zeyd b Halid(ra) dan:
Osman b Affan (ra) ya sordum. “Bir erkek eşiyle ilişkiye girse ama meni gelmese ne yapması gerekir? Bana; namaz için abdest aldığı gibi abdest alır. Ve uzvunu yıkar cevabını verdi” demiştir. Yine Osman (ra)’ın sözlerine devamla: ‘’Bunları Rasululllah’tan böylece duydum demiştir. 
Zeyd b. Halid bu konuyu Ali (ra)e ez Zübeyre(ra) ve Talha (ra)ya ve Ubey b. Ka’b (ra) a da sorduğunu onların da bu şekilde cevap verdiklerini söylemiştir.

أن زيد بن خالد سأل عثمان بن عفان: أرأيت إذا جامع فلم يُمنِ؟ قال: يتوضأ كما يتوضأ للصلاة ويغسل ذكره. قال عثمان: سمعته من رسول الله صلى الله عليه وسلم. قال: فسألتُ عن ذلك علياً والزبير وطلحة وأُبَي بن كعب فأمروني بذلك.

Bu Rivayetlerin Rahim Sıvısının Necisliğine Delil Olma Açıları:
Delil 1: Her iki hadis de sahihtir. 
- Her iki hadis te de cinsel ilişki sonrası erkeğin menisi insin ya da inmesin erkeğin organından kadın rahmine giren kısmının yıkanması emredilmektedir.
-Hadislerden birisinde organın kadının rahim içine değen kısmının yıkanması ibaresi açıktır. Meniy sıvısı inmese de organın o kısmının yıkanmasının emredilmesi açıkça rahim içi sıvısının necis olduğunu ifade eder. Hadiste ayrıca bu fiilin sonucunda ayrıca abdest alınması da emredilmektedir.

Delil 2: Hadislerdeki meni inmeyen ilişki sonrası gusül değil abdest alınması emrinin daha sonra nesh edilip gusül emredilmesi konu hakkında tereddüt oluşturmamalıdır. Öncelikle rahim sıvısının bulaştığı organın yıkanması emri nesh edilmemiştir. Diğer taraftan da abdest yerine gusül abdesti alınması emri getirilerek önceki sadece abdest alınması emri yükseltilmiş bir derece daha güçlendirilmiştir. Yani; hadislerdeki kadının rahminin ıslaklığı sıvısının necisliğine delil olan hüküm ve ifadeleri nesheden bir delil yoktur. Ve buna göre kadının rahim içi ıslaklık sıvısı(diğer rahim sıvıları gibi) necistir. Necis olan sıvı rahim dışına çıktığında; idrar, dışkı, rahim ıslaklığı sıvısı vs. gibi abdesti bozar ve bedene ya da elbiseye temas ettiği yerler yıkanılmalıdır. 
-Erkeklik uzvunun, cinsel ilişki de meziy ya da meniy gelmesi sebebiyle yıkanılması emrinin verildiği ve bu emrin kadının rahim ıslaklığının necis olduğuna delil olmadığı iddiası ilgili hadis metinlerindeki ifadeler dikkate alındığında zayıf bir değerlendirme ve istidlal olduğu anlaşılacaktır.

Delil 3: Kadın rahim sıvısının beden teri yerine mezye benzetilmesi daha uygundur. Çıkış yerleri beden içi sıvıları olmaları açısından tere benzetilmesinden daha uygun bir benzetme olacaktır. 
-Yine bu sıvının bedenin terine değil meziye kıyaslanarak hüküm verilmesinin daha doğru olacağına bir delil de doktorların rahim sıvısının şehvet anında arttığını ifade etmeleridir. Bu sıvının bir tür mezyin düşük yoğunluklu hali olması da mümkün olduğundan tere değil meziye kıyaslanılarak hakkında hüküm verilmelidir.

Delil 4: Hz. Aişe’nin efendimizin elbisesinden meniyi ovalayarak temizlemesi rivayetiyle delil getirmeleri de zayıftır. Zira bu meninin rahim ağzı(dışındaki ) salgıdan olması da mümkündür. Ve bu salgı temiz olduğundan ovalayarak salgıyı elbiseden ayırmakla yetinmiş olması mümkündür.

Delil 5: Rahim sıvısının temiz kabul edilmesinde -özellikle son dönem araştırmacılarında - kadınlara rahatlık sağlama anlayışının ön planda tutulduğu gözlemlenmektedir. Kolaylık sağlama fikri eğer bir genişlik verme hali ve şartları varsa dikkate alınacak bir dini değerdir. Başlı başına dinin emir ve nehiylerinde insanın tasarrufta bulunup dini vecibe ve sorumlulukları değiştirmede delil olarak kullanılamaz.

Delil 6: Rahim sıvısına Ebu Hanife’nin ve diğer fakihlerin temiz demeleri farklı farklı illetlere ve bazıları da bir diğerlerinin dayandıkları usullerle çelişen usullere dayanmaktadır. Abdesti bozan şeyler konusundaki Hanefilerin, Hanbelilerin, Şafiilerin ve diğer mezheplerin fetvalarının dayandıkları usuller farklıdır.
Ebu Hanife rahim içi sıvısına belli bir alanda ve saf olduğunda temiz demektedir. Bu saf sıvının temiz olmasının akabinde rahim dışına çıkması durumunun abdesti bozup bozmaması konusundaki kanaati kendisinden yapılan sarih bir nakille sabit değildir. Hanefilerin önden ve arkadan çıkan her şey abdesti bozar bunların dışındaki vücut kısımlarında necis olanların bedenden çıkışı abdesti bozar şeklindeki fetvalarına nazaran Ebu Hanife’nin fetvasının da iki yoldan birisinden çıkan saf rahim sıvısının abdesti bozacağı ama elbiseye değen bu sıvı sebebiyle namaza mani bir durumun oluşmayacağı şeklinde olması gerekir. Bu netice bile Ebu Hanife’nin rahim sıvısı temizdir fetvasına dayandırılarak abdest te temizlikte gerekmez şeklinde vardıkları neticenin Ebu Hanife’ye nispetini sakıt hale getirir.
Ebu Hanife dışındaki bu sıvıya temizdir diyenlerin ön ve arkadan çıkan her şeyin abdesti bozacağı ve bu sıvının rahim dışına çıktığında abdesti yenilemeyi gerektireceği fetvasını verdikleri de yine akılda tutulmalıdır. 
Rahim sıvısı çıkışı sebebiyle ‘’abdest te bozulmaz temizlenmek te gerekmez’’ diyenlerin bu bağlam da birden fazla fakihin farklı illetlere ve usullere göre verdikleri temizlik fetvalarını dayandıkları illetleri ve vardıkları sonuçları tam olarak dikkate almadan varmak istedikleri neticeyi meşru göstermek gayreti çerçevesinde kullandıkları anlaşılır. Bu caiz olmayan telfik grubuna giren bir fiildir.

[1] Muslim, es Sahih, et Tahara 288; İbn Mace, es Sünen, et Tahara 538; et Tirmizi, es Sünen, et Tahara 116