Abdülhakim Arvasi
Tam adı Esseyyid Abdülhakîm Arvâsî.
Soyadı kanunundan sonra Üçışık soyadını aldı.
Nakşibendi şeyhlerinden.
İbtidaî ve rüştiyeyi Başkale'de okudu. Daha sonra Irak'ın çeşitli bölgelerindeki tanınmış âlimlerden icazet alarak Başkaleye döndü (1882).
Bir medrese yaptırıp zengin bir kütüphane kurdu. Bu medresede yirmi yıla yakın ders okuttu.
1880 yılında Halidiyye tarikatı şeyhi Seyyid Fehim-i Arvasîye intisap etti.
Nakşibendiyye, Kübreviyye, Sühreverdiyye, Kâdiriyye ve Çeştiyye tarikatlerinden hilâfet aldı.
Birinci Dünya Savaşı'nın başlarında Rusların Başkaleyi istilâsı ve Ermenilerin silâhlanarak halka saldırması sebebiyle ailesiyle birlikte önce Musul'a ve daha sonra Adana, Eskişehir ve en son İstanbul’a göç etti (1919).
Ekim 1919'da Eyüp'teki Kaşgârî Dergâhına tayin edildi.
Medresetül-Mütehassisîn'de tasavvuf tarihi dersi okuttu.
Tekkeler kapatılana kadar Kaşgârî Tekke ve camiinde şeyhlik ve imamlık yaptı.
Menemen hadisesiyle ilgili görülerek tutuklandı ve Menemen'e gönderildi. Ancak hadiseyle alakası olmadığı anlaşıldı.
Beyoğlu Ağa Camii ve Beyazıt Camii'nde ders verdi. Necip Fazıl Kısakürek'in kendisiyle tanışmasından sonra aydın çevrelerce de tanındı.
Eylül 1943'te sıkıyönetim emriyle İzmir'e gönderildi. Daha sonra Ankara’ya gitmesine izin verildi. Burada vefat etti.

ESERLERİ:

• er-Riyâzüt-Tasavvufiyye [Tasavvuf Bahçeleri adıyla haz. Necip Fazıl Kısakürek, 1983),
• Râbıta-i Şerife (Haz. N. F. Kısakürek, 1994).