Gubarî “Abdurrahman İbn-i Abdurrahman”

Tasavvuf şiirleri yazan eski Osmanlı şairlerinden.

Zamanında mevcut bulunan ilimlerin ekserisine vâkıf âlim bir zât olup Akşehir'lidir.

İlk tahsilini memleketinde yapmış, tahsil hayatını İstanbul'da tamamlamıştır.

Bundan sonra Nakşıbendi Tarikatı büyüklerinden (Şeyh Ahmed Buhârî) Zâviyedârı Şeyh Abdüllâtîf Efendi'ye intisab ederek bu yolda elde ettiği aşk ve muhabbet sebebiyle seyahat yolunu seçerek bir müddet Mekke-i Mükerreme'de kalmıştır.

Sonrasında Sultan İkinci Bâyezid'in şehzadelerinden Orhan'a muallim tayin edilmiştir.

Bir müddet onun eğitimi ile meşgul olmuştur.

Kanunî Sultan Süleyman zamanında kâtiblik hizmeti ile Irakeyn Seferi'nde ve sonrasında Sürre-i Hümâyûn Kadılığında bulunarak bu şekilde kalemî ve dinî hizmetler ifasına muvaffak olmuştur.

Ömrünün son zamanlarını Mekke'de geçirerek 974 (1566) tarihinde vefat etmiştir.

Yazı sanatını da bilirdi. İslâm yazı sanatlarından sülüs ve nesihi kıbletü'l-küttâb Amasyalı Şeyh Hamdullah'ın oğlu meşhur Hattat Mustafa Dede'den öğrenmiştir.

İslâm yazı sanatlarından olan ve (Gubar) denilen yazıda kendisine mahsus bir tavır sahibi olması «Gubarî» mahlasını almasına sebeb olmuştur.

Eserleri:

Şebistân-ı Hayâl Nazîresi

Kâ'be-nâme

Yûsuf ve Züleyhâ Terceme-i Tarih-i Cenâbî

Dîvân-ı Gubârî, Şeyhnâme (Fârisîdir. Firdevsîye nazîredir)

Menâsik-i Hac (Mekkede yapılan muhtelif binâlarla ilgili bir risâledir.)

Süleyman-nâme

Misahatnâme