Ali Efendi Tanbûrî

Bestekâr ve tanbur icracısı.

Midilli'de doğdu.

Enis Efendizâdeler'den Hafız Bekir Efendi'nin oğludur.

İlk tahsiline babasından aldığı derslerle baş­ladı, yedi yaşında hafız oldu.

Bir müd­det sonra İstanbul'a gitti, tahsilini oradaki medreselerde tamamladı.

Bilhassa kıraat ilminde belli bir seviyeye gelerek talebe yetiştirmeye başladı.

Sultan Abdülaziz'in tahta çıktığı yıllarda müezzin­lik vazifesi ile saraya alındı ve bir müd­det sonra da ikinci imamlığa yükseltil­di.

Bu sıralarda kendisine Kudüs mevleviyeti payesi verilen Ali Efendi imamlık vazifesini 1885 yılında saraydan ayrılın­caya kadar devam ettirdi.

Daha sonra İzmir'e yerleşti.

Mûsikideki eserlerinin büyük bir kısmını burada besteledi.

Ha­yatının geri kalan yıllarını, İzmir'de ve ara sıra gittiği Manisa'daki meşk top­lantılarına devam etmekle ve talebe ye­tiştirmekle geçirdi.

İzmir'de öldü .

Kar­şıyaka Mezarlığı'na defnedildi.

Ölüm ta­rihi Hoş Sadâ ve Nazarî Amelî Türk Musikisi'nde 1890, Yirminci Yüzyıl Türk Musikisi'nde 1902 olarak göste­rilmektedir.

Oğlu Aziz Mahmud Efendi de (ö. 1929) zamanının tanınmış beste­kâr ve tanbur üstatlarındandı.

Neo-klasik üslûbu benimseyen ve bestelerindeki romantik ve lirik coşkunluk dolayısıyla "âşık bestekâr" olarak anılan Ali Efendi, devrinin en önemli musikişi­nasları arasında yer almıştır.

Mûsikide­ki ilk hocaları Latif Ağa, Sütlüceli Asım Bey ve Kemânî Rızâ Efendi'dir.

Bir süre sonra Tanbûrî Küçük Osman Bey'den tanbur dersleri almış ve tanbur çalma­daki maharetini, adının bu saz ile bera­ber zikredilmesi derecesine getirmiştir.

Bestekârlığı ve icracılığının yanı sıra bu sahadaki hocalığı ile de tanınmış ve bir­çok talebe yetiştirmiştir.

Bunlar arasın­da Tanbûrî Cemil Bey ve Rakım Elkutlu en meşhurlarıdır.

Suzidil makamını büyük ve küçük formlu eserleriyle ihya eden Ali Efen­di'nin günümüze biri dinî, yedisi saz ve çoğu şarkı formundaki seksen beş söz­lü eseri ulaşmıştır. Bunlardan ancak kırk kadarının notası mevcuttur.