| Künyesi : | Lakabı : |
| Tabakası : 19.Yüzyıl | E-Posta : |
| D.Yeri : Kayseri /Yahyalı | D.Tarihi : 1914 |
| Ö.Yeri : ? | Ö.Tarihi : 1987 |
| Görevi : Hoca | Uzm.Alanı : Mutasavvıf, İslâm Bilgini |
| Görev Aldığı Kurumlar : | Mezuniyet : |
| Bildiği Diller : Arabça, Farsça | Mezhebi : İtikad : , Amel : , Ahlak : |
| Ekleyen : /2008-02-22 | Güncelleyen : /0000-00-00 |
Hacı Hasan Efendi
Kayseri’nin Yahyalı ilçesi, Kavacık Mahallesi’nde doğdu.
Babası Erbilli Muhammed Esad Efendi’nin Halifesi Mustafa Hulusi Efendi.
Annesi H.Mehmed Hoca’nın kızı Ayşe Hanım’dır.
14 yaşındayken babalarından ders alarak Tasavvuf’a girdi.
Adana, Ceyhan, Kozan, Niğde, Develi,Yahyalı gibi yurdun çeşitli yerlerinde vaizlik yaptı.
Bir ara Yahyalı’nın Yerköy köyüne yerleşti.
İrşad niyetiyle 4 yıl burada kaldı.
1987 de kalp rahatsızlığı sebebiyle, Kayseri Tıp Fakültesi Hastanesi’nde yoğun bakıma alındı.
27 Ocak akşamı vefat etti.
Ertesi gün yurdun 5 bucağından gelen gönüldaşların eşliğinde kendi yaptırdığı Yahyalı Kavacık mahallesindeki Kalender Camii’ne defnedildi.
Mavi Yayıncılık tarafından ‘Hakikat Önderi, Yahyalı’lı Hacı Hasan Efendi’ adlı kitapta hayatı anlatıldı. Aynı Yayınevi Mayıs 1997 ‘Hacı Hasan Efendi’den Sohbetler’ kitabını yazdı. Mayıs 97 de kendisinin ‘Kemale Dair Sohbetler’ dalı kitabı da olan Ali Ramazan Dinç şunları anlatır:
Abduladir Geylani ‘ne kadar alıcıysanız o kadar vericiyiz’ buyurur. Üstadımız de bizim gibi kabiliyetsiz insanlara ancak bu kadar verebiliyordu. Mevlana Celaleddin ‘bir bardak hacmi kadar alır’ buyurur. Bizler de Ehlullah’ın sözlerini ancak vusatımız nisbetinde alabiliyorduk. Çok cömertti. Üstadımız ‘ben pazarımı açtım, kim ne almak isterse gelsin alsın buyururlardı. Bizler ise cebimizdeki harçlık kadar alabiliyorduk. Kendileri ‘karşıma hoca getirin de bizi o zaman görün’ derlerdi. Ankara’da Diyanet mensubu bir hoca grubuna rabıta hakkında yaptığı sohbeti yanımızda bir teyb yoktu ki alabilelim. Getirdiği şer’i, akli, nakli deliller hepimizi hayrete düşürmüştü. Sami Ramazanoğlu’na Afyon’dan gelen misafirler ‘sorularımız var efendim’ deyince ‘Yahyalılı Hacı Hasan Efendi’ye gidin o cevaplar’ buyurur. Onlar gelmeden üstadımız teybi hazırlattırır daha onlar konuşmadan bir bir sorularına cevaplar verilirdi. Bu hususta hatıralar bitmez tükenmez. Daha hiç bir soruda yanıldıkları vaki olmamıştır bi iznillah. Oturup kalktıkları her yerde ya bir ayeti celile veya hadisi şerifler okur, aralarında konuya aydınlık getirecek menkıbeler anlatırlardı. Bu tavırlarıyla Ashabı Kiram’ın Habibi Ekrem’e Allah’ın velileri kimlerdir deyince ‘görüldükleri zaman Allah’ı hatırlatanlardır’ Hadisi Şerifi’nin tam mahyarı idiler. O’nu gören mutlaka bize Allah ve Rasulü’nden, ahiretten bahsedecek diye bilirlerdi. İrşadından mezhep, meşrep, tarikat, avam,has seçmezdi. Alemlere Rahmet, Cenabı Ahmed’in vekili olduklarını bu huylarıyla belli ederlerdi. Okulumuzda Sosyalist düzenin savunucusu bir öğretmenle otobüste yan yana oturdular. Biz hayret ettik ne konuşacaklar diye. Yahyalı’dan Kayseri’ye kadar 1959 larda Din İnceleme Kurulu’ndan gelen bir İngilizin İslam’a gelişlerini, huzurunda kelime-i şehadet getirişlerini anlattılar. Öğretmen saygıyla,ilgiyle dinledi. Şoför hürmetten radyoyu, teybi kapattı. Sanki otobüs bir cami cemaatı gibi ona kulak veriyorlardı.
Tasavvuf kitapları da Meşayıh’ın; hırka, zikir ve sohbet şeyhi diye tasnif edildiğini görüyoruz. Sohbet Şeyhinin hepsinden evla olduğu haber veriliyor. Üstadımız sohbet Şeyhi idi. O’nun hakkında Sami Ramazanoğlu ‘Hasan Efendi ders verir, sohbet eder,yetiştirir’ buyururlardı.
Sohbetlerinde bulunanlar cemaat içinde belli olurlardı.
1996 da Hacca giden, isyandan ıslaha dönen bir kardeşimizi gören biri, sende H.Hasan Efendi’nin nurunu görüyorum ‘der ve kucaklar.
Cennet bahçesini onların sohbetlerinde müşahademizi yanlış düşünecek olan bir insan Hakk’ın izniyle salim bir inançla ayrılır.İlk oturuşuyla ayrılışı arasında bariz farklar görülürdü. İçimizdeki isyan kirleri atılmadan gözler nemlenmeden,ırmak olup akmadan kalkılmazdı biiznillah. Vaazlarında sözlerinin tesiriyle bayılanlar hatta Niğde’deki bir duasında amin sesleri arasında ruhunu teslim eden bile olmuştu. Adana Kozan’da, bitmeyen bu söz nereden kaynıyor,Hocam’ diyen Hasan Basri Bey’e üstadımız kayna Fahri Kainat. Fişimizi kalbi saadetlerindeki pirize takıyoruz da ondan, buyururlar. Alemi manada hocası da O değil mi? Mübarek dizlerine kitabını koyup okutan, saadetli tükrüğünü ağızlarına bırakan canlar canı,gönüller sultanı Rabbımızın tek sevgilisi Muhammed Mustafa değil mi?İşte onun için sohbetleri tatlı olurdu. Bir buçuk saatlik sohbetlerinde cemaat; ‘efendim saatinizi herhalde siz ileriye alıyorsunuz’ dedirten peygamberin tadıydı. Pek üzgünüz coşkun sohbetleri maalesef pek kaydedilmemiştir. Bu hatamızdan dolayı Rabbimizden bağışlanmamızı diler, deryadan bir katre, güneşten bir zerre olan dillerinden ledunniyet akan üstadımızın sohbetleriyle sizi baş başa bırakır,tesirini hakkımızdan dileriz.’
İçindekiler:
