İbrahim Ünal ;

Eğitimci veyazardır.
Müderris Halil Efendi'nin torunu olup Hacı İlyaslar sülâlesine mensuptur. Şair ve yazar Hayriye Ünal'ın babasıdır.
Bazı yazılarında Semih Muğlalı takma adını kullandı.
Isparta İmam Hatip Okulunda parasız yatılı olarak okudu. Ancak son senesinde yazdığı bir şiir yüzünden okuldan atıldı. Bir sene kayıpla başladığı Adapazarı İmam Hatip Okulu (1964) ve İstanbul Yüksek İslâm Enstitüsünü (1969) bitirdi, öğretmen ve yönetici olarak Afyon, Demirci, Nazilli ve Ankara okullarında çalıştı. MEB Ortaöğretim Genel Müdür Yardımcılığı, Talim ve Terbiye Kurulu uzmanlığı, Bakan Müşavirliği yaptı. Emekli olduktan sonra çalışmalarını Ankara'da sürdürdü. Ankara'da Dost TV'de çocuk ve aile konularında programlar yaptı. Konferans ve imza günleri nedeniyle Avusturya, Almanya, Hollanda, İsviçre ve Macaristan'da bulundu.
Şiir ve yazıları; Şule, Büyük Doğu, Yeni İstiklâl, Yeni Asya, Sabah, İttihad, Yeni İstanbul, Tercüman, Sur, Diyanet dergisi, Diyanet gazetesi. Zaman dergi ve gazetelerinde yayımlandı.
1978'de Yeni Asya'nın açtığı "Cumhuriyet Devrinde Millî Eğitim" ve 1979'da yine Yeni Asya gazetesinin açtığı "Dünyada ve Türkiye'de Irkçılık" konulu inceleme yarışmalarında birincilik ödüllerini aldı. 1990 yılında "Televizyonun Millî Kültüre Tesirleri" başlıklı araştırmasıyla Türkiye Millî Kültür Vakfının ikincilik ödülünü kazandı. Kendi kurduğu Eğitimciler Birliği Vakfının sekiz yıl başkanlığını yürüttü. Bu süre zarfında Eğit-Bir bültenini çıkardı. Türkiye Yazarlar Birliği üyesidir.

Eserleri :

• Kur'ân ve Sünnet Işığında Görgü (1994)
• Çevre, İslâm ve İnsan (1994)
• Kitap Tiryakiliği (1998)
• Çocuk ve Biz (2001)
• Genç ve Biz (2004).