Hakkı İsmail(Manastırlı)
İlköğrenimini Manastir'da tamamladı,
İstanbul'a gelerek dönemin ünlü medrese hocalarından dinî ilimleri tahsil ederek icazet (diploma) aldı.
Ayasofya Camiinde kürsü şeyhliği yaptı.
Fatih Camiinde kürsü müderrisi olarak ders okuttu.
Bu camideki vaazları geniş bir çevrede tanınmasını sağladı.
Çeşitli yüksekokullarda profesör unvanıyla Arapça, Akaid (İslâmî temel ilkeler),
İslâm hukuku felsefesi, tefsir, hadis ve kelâm dersleri okuttu.
Aralık 1905'de Ayan üyeliğine (senatörlük) atandı.
Mülkiye Mektebinde on altı, Hukuk Mektebinde yirmi dört yıl müderrislik yaptı.
Ayan üyeliği sırasında Sultan Mehmed Reşad ile Rumeli seyahatine çıktı.
Bu son görevinde iken öldü.
Dinî konulardaki görüşleri müspet bilimlerin ışığında ele aldı ve bu yönüyle yenilikçi bir din bilgini olarak tanındı.

ESERLERİ:

• Tenakuz-i Fıkhi (1892),
• Ahkam-ı Şehr-i Siyamın Ser'î Hükümleri (2 cüz, 1892-1893),
• Vesâilü'l-Felâh fi Mesâili'n-Nikâh (1897),
• Mevâıdü'l-în'am fi Berahîn-i Akâidil-İslâm (1898),
• Mevâiz (haz. Eşref Edip Fergan, 1908),
• Şerhü's-Sadr ve Fezâili Leytetil-Kadr (1909),
• Vesâyâye Feraiz Mecmuası (1910),
• Usul-i Fıkıh (19121 Hak ve Hakikat (1912),
• Telhisül-Kelam fi Berâhin-i Akâidil İslam (1915),
• Mevâhibü'r-Rahmân (2 cilt, Ebû Handenin menkıbeleri),
• Kasîde-i Nûniyye (Hızır Bey'den),
• Tercüme-i Risâle-i Hamîdiyye (4 cilt, el-Cisr'den, 1891-1892).