Abdülkadir el-Bağdâdî ;

İlköğrenimini Bağdat'ta tamamladı. Bu arada Farsça ve Tûrkçeyi öğrendi.
On sekiz on dokuz yaşlarına geldiğinde Osmanlı -Safevî savaşlarından dolayı iç
karışıklıkların hüküm sürdüğü Bağdat'tan ayrılarak Şam'a gitti (1639).
Orada kaldığı süre içinde tanınmış âlimlerden ders aldı.
Daha sonra Kahireye geçerek Ezher'in önde gelen âlimlerinden İslâmî ilimler,
edebiyat, mantık ve felsefe okudu.
Anadolu'ya birkaç defa seyahatte bulundu, ilk seyahatinde Kahire'den İstanbul'a,
oradan da Edirne'ye gitti (1667). Ancak fazla kalmadan tekrar Kahireye döndü.
İkinci seyahatini, Kahire'de tanışarak yakın bir dostluk kurduğu Kethüda
İbrahim Paşa ile birlikte Şam üzerinden yaptı.
Bazı eserlerini ihtiva eden kendi el yazması bir mecmuada belirttiği üzere,
Kahire'den ayrıldı ve İstanbul'a uğrayarak Edirne ye geçti (1674).
Orada Sadrazam Köprülü Fâzıl Ahmed Paşa ile tanıştı ve Şerhû Şevâhidi
Şerhi't-Tuhfetit-Verdiyye adlı eserini ona ithaf etti.
Bir dostunun oğlu olan ve Edirne'de kendisini ziyaret eden Muhibbî'nin
belirttiğine göre, Osmanlı devlet büyüklerinden de yakın ilgi gördü.
Sultan IV. Mehmed' in takdirini kazandı.
Oğlu Ahmed ile birlikte IV. Mehmed ' in Lehistan seferine de katıldı. Ancak bu
arada ağır bir hastalığa yakalandı ve İstanbul'a uğrayarak Konya üzerinden
Kahireye döndü (1676).
Daha sonra üçüncü defa Anadolu'ya yaptığı seyahatte gözünden rahatsızlanarak
İstanbul'dan denizyoluyla Kahireye döndü (1680).
Fars edebiyatı alanında da söz sahibi olmakla birlikte asıl şöhretini Arap dili ve
edebiyatı üzerinde yaptı; bu sahada otorite kabul edildi.

Eserleri :

• Hizânetûl-edeb (1299),
• Şerhu Şevâhidi şûrûhi'ş-Şâfiye,
• Lugat-i Şâh-nâme,
• Şerhu ebyâti Mugnil-lebîb,
• Şerhu Şevâhidi Şerhi't-Tuhfetil-Verdiyye,
• Risale fi ma'ne't-ülmîz.

Bağdâdî'nin, basılmış bu eserlerinden başka henüz neşredilmemiş kitapları da vardır.

Yazma Eserleri :

• Şerhu Şâhidî,
• Tahrîcü ahâdîsi Şerhi'r-Razıy.