NAAT-I ŞERÎF

Ey Ledün mektebinin hâce-i ümmî lâkabı
Enbiyâ ve Rüsülün zîver-i tesbîh-i lebi
Seyyid-i âlem ü âdem sened-i mevcûdât
Mesned-i her düserânın şeh-i vâlâ hasebi
Eşref-i halk-ı cihân pâdişeh-i kevn ü mekân
Tahtgâh-ı şerefin husrev-i âlî-nesebi
Şeh-i tâhir neseb ü husrev-i pâkîze haseb
Hâşimî hem Medenî hem Kureşî hem Arebî
Sühanı rûh-i mücerred deheni cevher-i ferd
Kân-ı kevnin güher-i mâhasal-ı müntehabi
Hak risâletle nübüvvetle vücûdun etmiş
Hâdi-i cem’-i rüsül râhber-i fevc-i nebî
Bu cihan ki yüzünün suyuna halk olmuştur
Rahmet-i âlemiyandır o dü âlem sebebi
Rîzesinin harem-i izzetini cevher-i gül
Bin hicâb ile ede gevher-i tâc-ı edebî
Sa’y edip cân-ı dili cânı tekaddüm eyler
Kâ’be-i kûyi tavafında misâl-i recebi
Eylemiş da’vetinin kabza-i teshirine râm
Rûm ü Hind ü Acemi Mısr ile Şâm ü Haleb’i
Neyyir-i bürc-i ezel Ahmed-i mürsel ki onun
Mihrinin lerze verir zerreye şûr ü şeğabi
Dem-i Rûhülkudüs olsa o şehin lâyıktır
Matbah-ı izzetinin şûle-fürûz-i hatebi
O şehin yazmağa tuğrâ-yı berât-ı na’tin
Kâtib-i çerhin olursa nola efzun talebi
Ders-i vasfında olup mu’terif-i acz ü kusûr
Akl-ı evvelde ola metn-i senâsmda gabi
Arşdan mertebe-i kudreti ber-ter idiğin
Fehm eder âkıl-i dânâ gibi mecnûn ü sabi
Bu kadar kevkebe-i rif’at-i câh ile zehel
Kulle-i mihrinin ednâ Habeşi bir Arebî
İyd ile kadr ola ol şâfi’-i küll-i ümemin
Sâim-i rûze-i derd ü gamının rûz ü şebi
Dil-i bîmâr-ı üsatın o tabîb-i cânm
Şerbet-i afvi ile zâil olur tâb-ı tebi
Eder ednâ şererinden dil-i dûzah feryâd
Alev-efşân olucak nâr-ı celâl-i gazebi
îltihâb-ı gazeb-i nâire-i kahrı ile
Yaktı eczâ-yı vücûdun kül edip Bû Lehebi
Gitmeyen yoluna üryân ü fakir olsun hep
Çâr mezhebde harâm ola zekâb ü zehebi
Dergehinde edeyim kudretim oldukça edâ
Dîn olan vâcib ü farz u sünen ü müstehabi
Kereminden budur ümmîd ki bîçâre Nazîm 
İki âlemde dahi çekmeye rene ü teabi
Ümmeti dergeh-i vâlâsma oldukça revân
Salâvat ile tahiyyât ola sâz ü salebi

Nazîm