NAAT

Ervâh ki tuhfe-i Hudâdır
Hâk-i reh-i Şâh-ı Enbiyâdır
Ol şâh ki mâh, çün sitâre
Pâ-bûsuna oldu pâre pâre
Cibril nevâline haberci
Mikâil O’nun vekilharcı
Levlâk ile zât-ı pâki mevsûf
Kur’âna sıfâtı zarf ü mazrûf
Şâh-ı melekût arşiyâya
Mâh-ı ceberût ferşiyâya
Birdir dedi âşinâ-yı vahdet
Mevc-i ahadeyt-i ahmediyyet
Çün (evveli mâhalak) der ol nûr
Sâni’-i Hudâ desem de ma’zûr
Âdem ki cenâb-ı bül-beşerdir
Bâğ-ı nebevide bir şecerdir
Giryân olup oldu Nûh-i nevvâh
Deryâ-yı melâhatinde mellâh
Cûş-âver olunca Nîl-i kabzi
Mûsâ’ya Hızır yetişti feyzi
Şer’iyle edince tîğzenlik
îbrâhime düştü put şikenlik
Mi’râc-ı kemâl-i zâtın İdrîs
Sükkân-ı semâya kıldı tedris
Bir rütbe ki hüsn-i bî-behâsı
Yûsuf dahi abd-i müşterâsı
Tebşir için kudûmun îsâ
Tâ minber-i çerhe çıktı gûyâ
îcâd-ı vücûdu kevne bâis
Ümmetleri sırr-ı ilme vâris
Âyine-i vahdet-i İlâhî
Mir’at-i vücûdudur kemâhî
îmân-ı hakîkiye Ol âgâh
Kâfî sana bir Nebi bir Allah
Mücrimdir eğerçi ümmetindir
Ümmîdi senin inâyetindir
Olmazsa şefâatmdan ihsân
Çok zâhidin ola hâli hırmân
Çün ehl-i kebâirim siyehkâr
Her maksadıma beşâretim var

Şevli Gaalib