Hit (5100) M-669

Hıristiyanlık İslam İle Bağdaşamaz

Yazar Adı : İlim Dalı : Araştırma
Konusu : Dili : Türkçe
Özelliği : Makale Türü : Müstakil
Ekleyen : Nurgül Çepni/2010-03-05 Güncelleyen : /0000-00-00

Hıristiyanlık İslâm İle Bağdaşamaz

Bugünkü Hıristiyanlık hepsi de Hz İsâ (a.s.)'a dayanan fakat gerek âmentüleri gerekse uygulamaları açısından biribirlerinden ayrılan ve kimisi tavır, kimisi yol, kimisi mezheb, kimisi ise bağımsız din görünümlü i'tikād sistemlerinin bir terkîbidir. Bunlar arasında Katolik1, Ortodoks, Süryânî, Kıptî, Protestan Kiliseleri bu mozaiğin en büyük parçalarını teşkil ederler. Bunlardan Katoliklik ve Protestanlık, büyük mâlî güce dayanan saldırgan bir misyonerlik fikriyle müteharrik olmaları bakımından da ilgi çekicidirler.

Merkeziyetçiliği, Papa'nın otoritesinin tartışma kabûl etmez olan ve dini şekillendiren üstünlüğü, âlemşümul (evrensel) olma iddiası yâni misyonerlik yanı, dinî ve lâdinî organizasyon imkânları, büyük ve gizli para kaynakları ve kendine mahsûs bağımsız toprağı olan devlet statüsü ile Katoliklik, Hıristiyanlık içinde müstesnâ bir yere sâhib bulunmaktadır.

Katolik dini, idâre tarzı bakımından, tıpkı başkanlık sistemiyle yürütülen bir demokrasi gibidir. Kilisenin başkanı olan Papa ise görevini yürütürken 1) Rûhulkuds'ün ilhâmı altında, ve bu yüzden de 2) lâyuhtî ve 3) lâyüs'el olduğu zannındadır2; yâni, buna göre, kendinden ne bir hatâ sudur eder(!) ve ne de kendisine görevini ifâ tarzıyla ilgili târizkâr bir soru yöneltilebilir.

Bu demokrasinin en üst meclisi ise ruhbânın üst kademelerini teşkil eden kardinallerden ve piskoposlardan oluşan ve Papa'nın çağrısı üzerine toplanan Konsil'dir. Burada Katolik dinini ve îmânını ilgilendiren kararlar demokratik bir biçimde yâni oylamayla alınır. Papa'nın başkanlığında toplanan Konsil'de, kardinaller ve piskoposlar îmân umdeleri ve Kilise'nin idâresi ile yürüteceği politikalar hakkında aldıkları kararlarda hatâsız olduklarına çünkü Konsil'de iken kendilerini yönetenin Rûhülkuds olduğuna inanırlar. Hıristiyanlığın başlangıcından bugüne kadar, Katolik Âlemi açısından, 21 Ökümenik Konsil3 toplanmıştır. Papaların hatâsız olmaları keyfiyeti ise 1870 yılında toplanan I. Vatikan Konsili'nde katılanların oylarıyla, yâni "parmak hesabıyla" hükme bağlanarak bir îmân umdesi mertebesine yükseltilmiştir.

Yeni bir îmân umdesi ilân etmek için Papa cenaplarının ille de, ortalama her yüzyılda bir kere toplanabilen, Konsil'in kararını beklemesi gerekmez. Kendisi dahî, Rûhülkuds kendisine ilhâm ettiği zaman, yeni bir îmân umdesi ilân edebilir. Nitekim Papa XII. Pius (1876-1958) Hz Meryem'in etiyle kemiğiyle göğe çekilmiş olduğunu Katolik dininin yeni bir îmân umdesi olarak 1950 yılında "Anno Santo"4 münâsebetiyle ilân etmiş ve buna inanmayanların dinden çıkıp doğrudan doğruya Cehennem'e gideceklerini bildirmiştir. Bu çerçevede Katolik Dini'ne Papalık Dini demek isâbetli olur. Çünkü semâvî olduğunu iddia eden bu din önce Pavlus'un ve sonra da Papaların beşerî irâdeleriyle şekillenip bugünkü hâlini kazanmış bulunmaktadır.

Hıristiyanlığın Temellerinden: İncîl

Hıristiyanlığın temellerinden biri Hz İsâ'nın tebliği ve getirdiği "Hayırlı Haber"dir. Bu hayırlı haber Grekçe'de eu-aggelion'dur; bu kelime Almanca'ya "Evangelium" (evangelium diye okunur), İtalyanca'ya "Vangelo" (vancelo d.o.), Fransızca'ya "Évangile" (evanjil d.o.), ve Arapça'ya da "İncîl" olarak geçmiştir.

Hz İsâ'ya vahyedilmiş olan otantik İncîl, Hz Muhammed'in uygulamasında olduğu gibi, ânında yazıya geçirilmiş olmadığından elimizde ancak Hz İsâ'nın vefâtından epeyi zaman sonra çeşitli müelliflerin kaleminden çıkmış, rivâyetlere dayanan ve bu yüzden de çelişkili olan İncîl'ler vardır. Aslında yüzlerce İncîl yazılmıştır. Kilise bunların yalnız dördünü: Matta, Markus, Luka ve Yuhannâ İncîllerini mûteber addetmekte, diğerlerini ise uydurma oldukları iddiasıyla küllîyen reddetmekte ve bunları (grekçe apokrufos: "bâtınî, gizli" kelimesinden mülhem) Apokrif İncîller diye horlamaktadır. Elimizdeki incîl nüshalarının en eskisi ise M.S. 280 lerde istinsâh edildiği anlaşılan Hz İsâ'nın ve havârîlerinin konuştukları Arâmîce değil Grekçe bir nüshadır5. Zâten Hz İsâ'nın kullandığı Arâmî dilinde yazılmış hiçbir İncîl günümüze ulaşmış değildir. Bir de 1945 yılında Mısır'da keşfedilmiş ve M.S. 340 dolaylarında istinsâh edilmiş olduğu tesbit edilmiş olan Kıptîce "Azîz Toma'ya Göre İncîl" vardır. Fakat bu İncîl de apokrif bir İncîl'dir6.

Hıristiyanlık bu Hayırlı Haber'in menşeinin Ahd-i Atîk'de, M.Ö. VIII. yüzyılda yaşamış olan İsrail Peygamberi Eş'iyâ'nın kitabında bulunduğu inancındadır. Buna göre Hayırlı Haber'i getiren "aslî vatanlarından uzak kalanların kurtuluşunu ve Hakk'ın Melekût'unun tecellî etmesinin yakın olduğunu" müjdelemektedir7. Hz İsâ ise, Markus İncîli'ne göre8: "Rabb'in Hayırlı Haberi'ni tebliğ ediyor ve: Zaman kemâle erdi ve Rabb'in Melekûtu yakınlaştı. Artık tövbe edin ve bu Hayırlı Haber'e inanın" diyordu.

Hz İsâ'nın tebliğ ettiği bir başka Hayırlı Haber de Azîz Yuhannâ'ya Göre İncîl'de bulunmaktadır9: "Rabb'bime dua edeceğim ki sizlerle ebediyyen beraber olması için size bir başka Parakleitos10 göndersin...", "Parakleitos geldiğinde beni te'yid edecektir", "O zuhur ettiği zaman hepinizi Hakîkat'a ulaştıracaktır; zîrâ o kendiliğinden lâf et¬meyecek ama bütün işittiklerini tebliğ edecek ve gelecekte olacak olanları da bildirecektir".

Hıristiyanlık'da Allāh'a Îmân

Hıristiyan Teolojisi'nin temelindeki Allāh kavramı 15 maddede özetlenebilir11:

Allāh Bir ve Tek (Vâhid ve Ahad) olan, mutlak kemâle sâhib, Ezel'den Ebed'e Zâtı ile kāim olan Varlık'dır.

Allāh mânevî bir Zât'dır.

Allāh her şeyi bilen, her şeye kādir olan ve daha birçok ulu sıfata sâhib bulunan Azîz'dir.

Allāh bu âlemi yokdan var etmiştir.

Allāh'ın bu âlemi yaratmada bir gāyesi vardır. Allāh bu âlemi muhâfaza ve idâre etmektedir; onu yok etme ve yeniden hayat verme gücü ancak onundur.

Ahlâkı yaratan Allāh'dır.

Ahlâk kurallarını insanlara açıklayan, gönüllerine yerleştiren Allāh'dır.

Allāh iyilerin ecirlerini bu Dünyâ'da ve Âhiret'de vererek ve kötüleri de cezâlandırarak ahlâk kurallarına uyulmasına nezâret eder.

Allāh Kendisi'ne ilticâ edenleri, bilhassa mûcizeleri aracılığıyla, üzüntü ve tehlikelerden korur.

Allāh, Târih boyunca, mubârek insanlar aracılığıyla tebliğini ilân ettirerek Kendi'ni izhâr etmiştir.

Allāh Rahmet'iyle insanın günâhını, hatâsını bağışlar ve onu ızdırâbdan kurtarır.

Allāh: Baba, Oğul ve Rûhülkuds diye üç ayrı zâttan oluşan Bir'dir. Allāh bâkire Meryem'den doğan Mesih İsâ'nın zâtında Kendi'ni insan kılmıştır. (Teslis Akîdesi).

Bu bakımdan Bâkire Meryem Allāh'ın annesidir (Theotokos).

Allāh Âdem'in ilk günâhı dolayısıyla doğuşdan i'tibâren günâhkâr olan bütün insanların kurtuluşu için Oğlu Mesîh İsâ'yı göndermiş ve inananların günahlarının bedeli olarak O'nu çarmıhda kurban etmiştir.

Allāh'ın Oğlu İsâ ve onun halîfeleri olan Papalar, Allāh adına, günahları affetmeye yetkilidirler.

İslâm'ın tenzihî Allāh kavramı, Kur'ân'da CXII. sûre olan İhlâs sûresi ile bildirildiği şekliyle, Hıristiyanlığın Teslis Akîdesi ile de, Allāh'ın ete kemiğe bürünüp İsâ sûretinde bir Dünyâ hayatı geçirmesi ile de, Allāh'dan başka bir kimsenin günahları affetmesiyle de aslā ve aslā bağdaşamaz. Teslis de, İsâ'ya Allāh demek de, Hz Meryem'in gerçek anlamda Allāh'ın Annesi (Theotokos) addedilmesi de İslâm nazarında düpedüz şirkdir.

Günâhın Menşei ve Beşerin Selâmeti

Papalık Dini'ne göre: Hz Âdem ve Hz Havvâ'nın Cennet'ten çıkarılmalarına sebeb olan "Allāh'ın emrine uymamış olmaları" keyfiyeti ilk günâhı teşkil etmiştir. Bu ilk günâhın seyyiesini bütün insanlar çeker; herkes Dünyâ'ya bizâtihi günâhkâr olarak gelir; vaftiz olamadan yâni vaftizin insana sağladığı hıristiyan cemaatine katılma kudsîyetini(!) kazanmadan ölen kimse (isterse bir haftalık bir bebek olsun) doğrudan doğruya Cehennem'e gider; insan kılığına bürünmüş olan Allāh'ın Oğlu Mesih İsâ Allāh'ın hükm-i ezelîsine göre Allāh ile beşeriyetin arasını bulmak üzere Dünyâ'ya gelmiş ve ölümü de Dünyâ'daki günâhların kefâreti olmuş, beşere ilâhî selâmet yolu ancak bu sûretle açılmıştır. Bu bakımdan Kilise'nin dışında hiç bir selâmet imkânı yoktur.

Hâlbuki İslâm'a göre beşer Dünyâ'ya 1) günâhsız, ve 2) İslâm fıtratı üzere doğmuş olarak gelir; onu sonradan anası ve babası Yahûdî, Mecûsî veyâ Hıristiyan yaparlar12. Ayrıca, Kur'ân'da:

".. Hiçbir günâhkâr başkasının günâh yükünü yüklenemez" (VI/164, XVII/15, XXXV/18, XXXIX/7, XLIII/38);

"De ki: Bizim işlediğimiz suçtan siz sorumlu değilsiniz; biz de sizin işlediğinizden sorumlu değiliz" (XXXIV/25)

denilmektedir. Bu bakımdan, İslâm'da, kimse kimsenin günâhını yüklenemez ve günâhlarına da kefâret teşkil edemez. İslâm'a göre Cennet de Cehennem de belirli dinî grupların inhisârında değildir, nitekim Kur'ân'da:

"Şüphe yok ki inananlar ile Yahudilerden, Hıristiyanlardan ve Sâbiîlerden Allāh'a ve âhiret gününe inananlar ve iyi işler yapanlar için Rabb'larının katında ecirler vardır; onlar için artık korku yoktur ve onlar mahzûn da olmayacaklardır" (II/62)

denilmektedir. Bu âyet beşerin ilâhî selâmete nâil olmasını: 1) Allāh'a îmân, 2) Âhiret gününe îmân, ve 3) İyi (yâni Allāh'ın ve peygamberlerinin direktifleri doğrultusunda) işler yapılması şartlarına bağlamaktadır.

Öte yandan, gene İslâm'a göre, Hz Âdem beşeriyetin ilk peygamberidir. Cennet'de Allāh'ın emrine uymaması şeklinde tecellî eden dalgınlığı Allāh'ın hikmetine ve "İlâhi Kader ve Kazâ"ya uygun olarak vuku bulmuştur. Bu, beşerin Yeryüzü'nde çoğalmasının ve iyi ile de kötünün tefrik sebebini teşkil etmiştir. Bunda tefekkür etmesini bilenler için nice ibretler vardır (XXX/20-21). Hz Âdem ise kusurunu idrâk ederek tövbe etmiş; Hz Allāh da Kendi'ne lâyık gördüğü Tevvâb ve Rahîm isimlerinin hörmetine Âdem'in tövbesini kabûl ederek günâhını affetmiştir (II/37). Zîrâ Allāh ihlâs ile yapılan bütün tövbeleri kabûl eder (Bk. meselâ: IX/104 ve 112), ve tövbe edenleri de sever (II/222).

Hz İsâ'nın Vefâtı ve Âhiret'deki Rolü

Kilise'nin resmî İncîl'leri Hz İsâ'nın çarmıha gerilerek öldürüldüğünü, ölümünün üçüncü günü yeniden dirilmiş olduğunu, ve kısa bir müddet daha yaşadıktan sonra da etiyle kemiğiyle göğe çekilmiş olduğunu, Cezâ Günü'nde de Allāh'ın kendisine vermiş olduğu yetki ile bütün insanları muhâkeme edip cezâ ve mükâfatlarını vereceğini bildirmektedirler13.

Hâlbuki İslâm'a göre Hz İsâ çarmıhta ölmemiştir. Bu husûsta Kur'ân'da:

"Onlar O'nu (yâni Hz İsâ'yı) katletmediler de salbetmediler de; ama bu onlara öyle göründü. O'nun hakkında ihtilâfa düşenler bundan dolayı kararsızlık içindedirler. Bu husûsta onların zanna uymaktan başka bir bilgileri yoktur ve O'nu kesin olarak öldürmemişlerdir" (IV/157)

ve kezâ

"Her nefis ölümü tadar ve sonra Biz'e rücû' eder" (XXIX/57)

buyurulmaktadır. Ayrıca bir Hadîs-i Kudsî'de de:

"... İnsanların Dünyâ'ya aslā dönmeyecekleri hükmü şüphesiz önceden tarafımdan verilmiştir..."14

denildiğine göre Hz İsâ'nın vefâtı çarmıh üzerinde olmamış, ve kendisi de katledilmemiştir; yâni Hz. İsâ, ölümü tabiî vefâtıyla tatmıştır; tekrar Dünyâ'ya dönmesi ise, sözü edilen Hadîs-i Kudsî dolayısıyla, yalnızca bir hıristiyan masalıdır. Ayrıca gene Kur'ân, Cezâ Günü için:

" O gün mülk Allāh'ındır. İnsanlar arasında hüküm verir..." (XXII/56)

"Ve sana Cezâ Günü"nün ne olduğunu ne idrâk ettirir? Sonra gene sana Cezâ Günü'nün ne olduğunu ne idrâk ettirir? O gün hiç bir nefis bir başka nefse bir şey veremez. O gün emir Allāh'ındır" (LXXXII/17-19)

beyânlarıyla Cezâ Günü'nde insanları muhâkeme edecek olanın Hz İsâ değil, bizzat Hz Allāh (c.c.) olacağını ilân etmektedir.

Günâhların Affı

Yuhannâ İncîli'nde Hz İsâ'nın ağzından Havâriler'e: "... Günâhlarını affedeceğiniz kimselerin günâhları af olunacaktır. Günâhlarını affetmeyeceğiniz kimselerin günâhları ise af olunmayacaktır" (20/23) denilmektedir. Buna dayanarak Papalık Dini'nde ruhbân sınıfının Baba, Oğul ve Rûhülkuds adına mü'minlerin günâhları hakkındaki îtiraflarını dinleme ve bu günâhları ya hemen ya da papazın tâyin edeceği belirli bir riyâzatın ifâsından sonra affetme, veyâhut da hiç affetmeme yetkisi vardır. Protestanlarda ise îtiraf ve günâhları af yetkisi yoktur.

İslâm'da ise günâhları îtiraf etmek yerine günâhlardan tövbe etmek vardır; ve tövbe de îtirafdan çok farklıdır. Ayrıca günâhlar ancak Allāh tarafından bağışlanabilir ve tövbeler de ancak Allāh tarafından kabûl edilir. Nitekim Kur'ân'da:

"... Ve günâhları Allāh'dan başka kim bağışlayabilir ki..." (III/135)

"... Andolsun ki Allāh tövbeleri kabûl eden ve merhameti sınırsız olandır" (II/37)

"O'nun (yâni Allāh'ın) huzurunda O'nun izni olmadan kim şefaat edebilir ki?"(II/255)

denilmekle günâhları bağışlama yetkisinin yalnızca Allāh'ın tasarrufunda bulunduğu, ve tövbeleri Allāh'ın kabûl ettiği anlaşılmaktadır.

Allāh İle Beşer Arasındaki Aracılar

Papalık Dinine göre beşer ile Ulûhiyyet arasında: 1) Hz İsâ, 2) ruhbân sınıfı ile 3) ikonalar aracılık eder. Bu husûsta Papalık dini ile Ortodoksluk aynı inanca sâhibtir. Fakat Luther-ci ve Calvin-ci Protestanlık ikonalara müsâmaha etmemektedir.

Papalık dinine göre ikonalar ibâdetin ayrılmaz bir parçasıdır. M.S. 787 târihinde İznik'de toplanmış olan II. İznik Konsili'nde alınmış olan karara göre:

"... İster Rabb'bımız Allāh ve Kurtarıcımız olan Mesih İsâ'nın olsun ister Allāh'ın mukaddes Anası pâk Hanımefendimiz'in (yâni Hazret-i Meryem'in) olsun, isterse de mukaddes meleklerin ve azîz ve tekrîme lâyık insanların olsun, hepsinin de azîz ve kıymetli ikonaları kiliselere... evlere, yolların üzerine yerleştirilmelidir. Çünkü bu ikonalar aracılığıyla onların tasvîrlerini gördüğü her sefer, insan bu tasvîrlerin aslını hatırlamak için şevk kazanmakta, onlara karşı daha büyük bir aşk duymakta ve onları her seyredişinde onları öperek ta'zîz ve tekrîm etmek yönünde tahrîk olunmaktadır... çünkü ikonaya gösterilen saygı onun aslına yönelir ve ikonayı ta'zîm ve tekrîm eden aslında orada tasvîr olunan zâtı ta'zîm ve tekrîm etmiş olur15"

Papalık Dini ile İslâm arasındaki bağdaşmazlığın önemli bir cüz'ü de İslâm'da ruhbân sınıfının bulunmayışıdır. Bu husûsda Kur'ân'da:

"Sonra onların izleri üzerine peygamberlerimizi gönderdik ve onların ardından da Meryemoğlu İsâ'yı yolladık; ve O'na İncîl'i verdik ve O'na uyanların gönüllerini yumuşak ve merhametli kıldık; ve ruhbânlığı onlara farz kılmadık ama onlar ancak Allāh'ın rızâsını kazanmak için bunu kendileri îcad ettiler ama onun hakkına da gereği gibi riâyet edemediler. Onlardan inananların mükâfatlarını verdik ama onların çoğu buyruktan çıkmıştır" (LVII/27)

denilmektedir. Papalık Dini mensûblarının ikonalardan medet ummalar karşısında Kur'ân, put saydığı herşeye karşı ta'zîz ve tekrîmde bulunanların ahvâlini de şöyle haber vermektedir:

"Biliniz ki hâlis din Allāh'a aittir. Onu bırakıp da kendilerine bir takım dostlar edinenler: Biz onları yalnıza bizi Allāh'a yakınlaştırsınlar diye ta'zîz ve tekrîm ediyoruz derler. Muhakkak ki Allāh, ihtilâfa düştükler şey hakkında aralarından hüküm verecektir. Şüphesiz ki Allāh yalancı ve inkârcı kimseye hidâyet etmez! "(XXXIX/3).

İslâm'ın put nev'inden her şeye karşı derin bir nefreti vardır ve bu, Kur'ân'da pekçok âyet aracılığıyla beyân ve te'yid edilmiştir.

Sonuç

1962-1965 arasında toplanmış olan II. Vatikan Konsili, Katolik Âlemi günün îcâblarına uydurmayı (yâni güncelleştirme'yi, İtalyanca'sıyla: aggiornamento'yu) hedef almıştı (Papalık Dini, Protestanların zuhuruna sebeb olan hâdiseleri çağrıştıracak diye reform kelimesinden hoşlanmaz). Bu çerçeve içinde Papalık Dini'nin diğer dinlerle ve özellikle de Yahudilik ve İslâm ile ilişkilerinin daha açık, daha müsâmahakâr ve daha çok diyaloga dayalı olması önerilmişti. O târihlerden bugüne kadar "Dinler Arası Diyalog" Vatikan'ın kuvvetli bir propaganda vâsıtası olmuştur. Şimdiye kadar vuku bulmuş olan bu kabil toplantıların çoğunda Vatikan temsilcileri, açıklık ve müsâmaha perdesi arkasında, hep kendi safına çekebileceklerini zannettikleri müslümanları îmân umdeleri konusunda tâvizkâr bir "hoşgörü" hâlet-i rûhiyesine sokmağa gayret etmişlerdir. Hâlbuki Papalık Dini ile İslâm arasında tâviz ve müsâmaha kabûl etmeyen pekçok zıddiyet vardır ki bu yüzden ne kadar Dinler Arası Diyalog toplantısı yapılırsa yapılsın, îmân umdeleri açısından, Papalık Dini'ni İslâm'a ve İslâm'ı da Papalık Dini'ne değil ircâ etmek değil yakınlaştırmak bile mümkün değildir!

Bir kere Papalık Dini semâvî o

Yayınlandığı Kaynak : 2005-02-22
Yayınlandığı Dergi :
Sanal Dergi :
Makale Linki : http://www.ozemre.com/index.php?option=com_content&task=view&id=98&Itemid=57
Otel Tekstili antalya escort sakarya escort mersin escort gaziantep escort diyarbakir escort manisa escort bursa escort kayseri escort tekirdağ escort ankara escort adana escort ad?yaman escort afyon escort> ağrı escort ayd?n escort balıkesir escort çanakkale escort çorum escort denizli escort elaz?? escort erzurum escort eskişehir escort hatay escort istanbul escort izmir escort kocaeli escort konya escort kütahya escort malatya escort mardin escort muğla escort ordu escort samsun escort sivas escort tokat escort trabzon escort urfa escort van escort zonguldak escort batman escort şırnak escort osmaniye escort giresun escort ?sparta escort aksaray escort yozgat escort edirne escort düzce escort kastamonu escort uşak escort niğde escort rize escort amasya escort bolu escort alanya escort buca escort bornova escort izmit escort gebze escort fethiye escort bodrum escort manavgat escort alsancak escort kızılay escort eryaman escort sincan escort çorlu escort adana escort