Temel Kaynaklar

Allah’ın insanlara indirdiği ve Allah elçisi Rasulullah’ın tebliğ ettiği dinin adı İslam’dır. İslam dininin iki ana kaynağı vardır. Bu iki kaynaktan birincisi Allah’ın kitabı Kur’an-ı kerim, ikincisi de Hz. Peygamber’in sünnetidir.

İnanç konuları olsun, ibadet ve ahlak konuları olsun, tüm dini hükümlerin kesinlikle bu iki temel kaynağa, yani Kur’an’a veya sünnete dayanması gerekir. Alimlerimiz bize bu dini öğretirken hep bu iki kaynağı esas almışlar, bunların dışındaki kaynaklara itibar etmemişlerdir. Zira Rasulullah (s.a.v) de bu konuda şöyle buyurur: “Size iki şey bıraktım. Bu iki şeye sımsıkı sarıldığınız müddetçe asla yolunuzu şaşırmazsınız; bunlar ise Allah’ın kitabı Kur’an-ı Kerim ve benim sünnetimdir.”

İyi bilmeliyiz ki: hangi isim veya unvanla ortaya çıkarsa çıksın dini konuda açıklama veya yorum yapacak kimse bu iki temel kaynağı esas alacaktır. Dolayısıyla hiç kimse herhangi bir delile dayanmayan kendi yorumunu veya düşüncesini dine mal edemez, din olarak aktaramaz ve öğretemez. Bir soruya cevap aranırken, bir meselenin hükmü sorulurken delil ve kaynak istenir; nereden buldun, nereden çıkardın, hangi güvenilir kaynaktan okudun veya araştırdın diye sorarlar insana.. Bir hüküm veya fetva dayandığı sağlam bir kaynağı, delili varsa geçerlidir. Kur’an veya sünnetin doğrulamadığı, onay vermediği fetvaların ise hiç bir geçerliliği yoktur. Zira Hz. Peygamber: “Kim dinde olmayan bir şey ortaya çıkarırsa reddedilir, geri çevrilir.” buyurmuşlardır.

Allah-u Teala Peygamberimiz hayatta olduğu süre içerisinde dinini kamil derecede tamamlamış ve Maide suresinin 3. Ayetinde : “Bugün size dininizi kemale erdirdim, size nimetimi tamamladım ve sizin için İslam’ı din olarak beğenip seçtim.” buyurmuştur. Dinin tamamlanmasıyla Allah’ın emrettiği, karşılığında sevap verdiği tüm ibadet ve davranışlar da açıklanmış ve tamamlanmıştır. Dolayısıyla hiç kimsenin çıkıp da: “Efendim şöyle değişik bir uygulama yapalım, olsun bu da sevaptır, efendim ne zararı var, bunu da ibadetlere ekleyelim” diyerek dinde yeri olmayan yeni bir usül, şekil veya ibadet ortaya koymaya hakkı ve yetkisi yoktur.

Dinde olmayan ve temel kitaplarımızda yazmayan bir takım şeyleri sevaptır diye yapmaya çalışan ve insanlara da yaptırmaya uğraşan kişilere sormalı: “Yani siz Ayet ne diyorsa yaptınız, hadisler ne tavsiye ediyorsa yerine getirdiniz de kendinize yeni ibadet şekilleri mi arıyorsunuz?” Maalesef bu tip insanlar bir çok yerde Ayet veya Sünneti ihmal eder, yerine de kendilerinin belirledikleri şeyleri fazilet diye yapar ve yaptırırlar.

Dikkat edelim, dinimizi iyi bilen insanlardan alma, sağlam kaynaklardan öğrenme konusunda titiz davranalım. Maalesef dinde yeri olmayan bir takım uygulamalara şahit oluyor ve bu uygulamaları din diye pazarlamaya çalışanları görüyoruz. Bunları bilelim ve telafisi olmayacak bir duruma düşmekten sakınalım.

Ayrıca herhangi bir kitap okurken her elimize geçeni okumayalım. Önce kitabın yazarı ne kadar konunun ehli ve uzmanı olduğuna bakalım, soruşturalım. Peygamberimizin buyurduğu gibi “Cehalet bir hastalıktır. Bu hastalığın tedavisi ise sormak, sual etmektir.”

Ayrıca insanlara bilmediğimiz bir şey sorarken veya konuşmalarını dinlerken, yine konunun uzmanından ve bilenindensormaya ve dinlemeye özen gösterelim.

Allah’a sonsuz hamd olsun ki bizi rehbersiz, kitapsız bırakmadı. Neye göre yaşanacağını ve bu dünyada nasıl kazananlardan olunabileceğini bilmez bir halde, şaşkın bir vaziyette bırakmadı... Alan için Yüce Kur’an’da ve Sünnet-i seniyyede her şeyi yeterli düzeyde açıkladı, haber verdi. Bize açıklanan hakikatleri okumak, öğrenmek ve de yaşamak kalıyor.