el-Asl

Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî’nin (ö. 189/805) “Zâhirü’r-rivâye” veya “Usûl” diye bilinen ve Hanefî mezhebinin ana kaynaklarını oluşturan altı eserinden biri.

İmam Muhammed’in ilk ve en hacimli eseri olup el-Mebsût, diye de bilinmektedir. Ebû Hanîfe’nin görüşlerinin esas alındığı eserde kendisinin ve Ebû Yûsuf’un ona katılmadıkları konulardaki farklı görüşlere de yer verilmiştir. İhtilâfın zikredilmediği hususlarda Ebû Hanîfe ve iki talebesinin aynı görüşte olduğu anlaşılır. Yer yer İbn Ebû Leylâ’nın ihtilâflarının da zikredildiği ve genelde fıkhî ta‘lîl lerin pek bulunmadığı el-Asl’ı İmam Muhammed’den birçok talebesi rivayet etmiştir. Bu rivayetlerin en kuvvetlisi Ebû Süleyman el-Cûzcânî’ninkidir. Hâkim eş-Şehîd, el-Asl esas olmak üzere İmam Muhammed’in zâhirü’r-rivâye eserlerini el-Kâfî adıyla ihtisar etmiş, bu eser de Serahsî tarafından el-Mebsût, adıyla şerhedilmiştir. Başta Abdülazîz el-Halvânî ve Ebû Bekir Hâherzâde olmak üzere bazı müteahhir Hanefî âlimlerinin el-Mebsût, adıyla telif ettikleri eserler de esasen el-Asl’ın birer şerhinden ibarettirler. Abdürrahîm b. Ebû Isâm el-Belhî tarafından da ihtisar edilen el-Asl’ın çeşitli kütüphanelerde birçok yazma nüshası mevcut olup ilk defa Dr. Şefik Şehâte tarafından Kahire’de (1954) ve Ebü’l-Vefâ el-Efganî tarafından da Haydarâbâd’da bir cildi neşredilmiştir (Sezgin, I, 422, 934). Eserin tamamını ise daha sonra İdâretü’l-Kur’ân ve’l-ulûmi’l-İslâmiyye Karaçi’de beş cilt halinde neşretmiş olup ilk dört cildin edisyon kritiğini Ebü’l-Vefâ el-Efganî, son cildi de Dr. Şefik Şehâte yapmıştır. N. P. Aghnides (bk. bibl.) Serahsî’ye dayanarak el-Asl’ın esasen Ebû Yûsuf’un eseri olduğunu, ancak Şeybânî tarafından kompoze edildiğini söylüyorsa da bu yanlıştır. Serahsî’nin söz konusu yerde (el-Mebsût, XXX, 129) kastettiği, el-Asl’ın bütünü olmayıp kendi eseri el-Mebsût,’un metni olan el-Kâfî’de “Kitâbü İhtilâfi Ebî Hanîfe ve İbn Ebî Leylâ” başlığıyla geçen kısımdır (ayrıca bk. Serahsî, I, 3; M. Ebû Zehre, s. 209-210).